“คิด”
“อ้าว ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร”
“บอกได้นะ แต่ก็ไม่แน่ใจ”
“เป็นงั้นไปอีก” ดาหวันเอ่ยกับน้องสาวของหล่อน
“หวันเชียร์ม่วงนะ ม่วงทำงานมาเหนื่อย ทำแต่งานเพื่อทุกคน พี่อยากให้ม่วงสุขสบาย”
“ทุกวันนี้ม่วงก็สุขสบายดีค่ะ การที่ไม่มีผู้ชายสักคน ก็ไม่ได้ทำให้ชีวิตม่วงอยู่ไม่ได้”
พูดเรื่องนี้ หล่อนไพล่ไปถึงอนาคินทร์ ชื่อนี้สาบสูญไปจากความรู้สึกของหล่อนด้วยซ้ำ หล่อนไม่มีทางเก็บเขามาประดับในใจอีก เมื่อเขี่ยทิ้งแล้ว หล่อนจะไม่ไยดี หล่อนต้องทำได้
ข่าวคราวของอนาคินทร์หายลับไปจากหล่อน ก็ดี หล่อนไม่ต้องการรับทราบ
“อยากให้ม่วงโชคดีไม่อยากให้เจออย่างนายคินทร์”
หล่อนนิ่ง ดาหวันพูดออกมาไม่เป็นผล หล่อนแกร่งมากพอสมควร
*************
“เรื่องนี้ไงที่แม่ฝากฉันมาถามนาย”
ประจันหน้ากับสิรามเรศ ที่เขาเดินมาตามหลังศิลารัณย์แค่สิบห้านาที
“หยุดพูดถึงแม่เถอะครับ แม่ไม่ช่วยหรอก”
เขาถอนหายใจยาว สิรามเรศและเขานั้นรู
