จีน่าเซียวพยายามดูแลแผลให้ดีที่สุด และเธอบรรจงทำอย่างเบามือ แม้เธอจะบ่นไม่หยุด แต่เธอก็ทรมานใจมาก
อีสันลู่ได้แต่มองดูเธอทำแบบนั้น บางทีความแตกต่างที่เห็นได้ชัดที่สุดระหว่างเธอในตอนนี้กับเธอเมื่อหกปีก่อนก็คือ เมื่อก่อนเธอจะลนลานและทำอะไรไม่ถูกหลังจากเกิดอะไรขึ้นกับเธอ แต่ตอนนี้หกปีผ่านไป เธอได้กลายเป็นแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ
แต่ไม่ว่าจะอย่างไร เธอก็ยังคงลนลานเหมือนเดิม น้ำเสียงของเธอและแววตาที่ตื่นตระหนกของเธอยังคงเหมือนเดิมเปี๊ยบ เธอไม่เคยเสแสร้ง
“ลิตเติลจี”
เมื่อจีน่าเซียวได้ยินชื่อนี้ เธอรู้สึกอ่อนระทวยไปทั้งตัว เพราะเห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้เรียกเธอว่าจีน่าเซียว แต่เรียกว่าลิตเติลจีแทน
เมื่อรักกัน เขาเรียกเธอแบบนั้นเสมอ เธอก็ชอบให้เขาเรียกเธอแบบนั้น เพราะฟังดูน่ารักดี เธอคิดว่าเธอคงจะไม่ได้ยินเขาเรียกเธอแบบนั้นอีกแล้วตลอดชีวิต
“ลิตเติลจี คุณยังคงลนลานเหมือนเดิม ตอนอยู่ในสาย ใ
