30
“มะ...ไม่” เสียงค้านเบาหวิว ร่างกายของกมลเนตรสะดุ้งเฮือก ทุกอณูของร่างกายสะบัดร้อนสะบัดหนาว เมื่อเรียวปากร้อนผ่าวห้อมล้อมยอดทรวงสีชมพูสวยหายเข้าไปในปาก สะกิดด้วยปาก ระรัวไหวด้วยปลายลิ้น ความรู้สึกของเธอตอนนี้เหมือนกับว่ากำลังตกลงไปในบ่อน้ำที่ลึกที่สุด ไม่สามารถขึ้นมาจากบ่อน้ำนั้นได้ แม้ว่าจะเห็นแสงรำไรของปากบ่อที่เป็นทางออกทางเดียวก็ตาม ลมหายใจขาดห้วง หัวใจเต้นระส่ำ ร่างทั้งร่างอาบซ่านไปด้วยความเสียวกระสันและหวามไหว เขายังคงดูดซับยอดทรวงอย่างเมามัน หลงใหล สลับสับเปลี่ยนอย่างกระหาย
“มะ...ไม่...ฉัน...ไม่ใช่ ยะ...อย่า” เสียงของเธอขาดหาย ร้องขอให้เขาหยุดการกระทำ สติไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัว กมลเนตรรวบรวมกำลังแรงกายทั้งหมด ผลักร่างสูงใหญ่ของชายแปลกหน้าที่กำลังสนุกอยู่กับยอดทรวงอย่างไม่ถอยหนีให้ห่างร่างของตน ทว่าเขาไม่ขยับเขยื้อนไปไหน ยังอยู่ที่เดิมและกำลังหาความสำราญกับอกอวบต่อไป เป็นเธอเ
