บทที่ 18 ไปเที่ยวกัน
เช้าวันจันทร์ เคลลี่มานั่งรออยู่ใต้ตึกคณะตั้งแต่เช้า ตั้งแต่ตะวันได้รถคันใหม่มาเธอก็ไม่ให้เขาไปรับไปส่งอีกเลย ทั้งยังมีเรื่องของนาราเข้ามาอีก เธอก็ยิ่งทำตัวห่างออกไป แล้วที่ต้องมานั่งรอตะวันอยู่ใต้ตึกคณะก็เพราะเกรงว่าเพื่อนสนิททั้งสองคนของเธอจะพาตะวันไปจีบหนุ่มคณะวิศวะฯ จริง ๆ
“ไอ้เคล มึงมาทำอะไรแต่เช้า ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นจะมาก่อนเวลาเรียน”
นีโอที่กำลังเดินเข้ามาข้างในเอ่ยถามขึ้นอย่างแปลกใจที่วันนี้เห็นเพื่อนซี้มาเช้าผิดปกติ
“มารอตะวัน”
“บ้านก็อยู่ติดกันทำไมไม่รอหน้าบ้าน อ๋อ กูรู้ละ คงเป็นเพราะข่าวดังในหน้าเพจแน่ ๆ ใช่ไหม”
คิ้วหน้าขมวดกันเข้าเป็นปม ลิ้นดันกระพุ้งแก้มอย่างคนกำลังหงุดหงิดที่เพื่อนรู้ทัน
“กูบอกมึงแล้ว ว่าให้จำใส่หัวไว้ว่าตอนนี้ตะวันเป็นแฟนมึง แล้วยังไงทีนี้ ทางนู้นก็อยากรั้ง ทางนี้ก็ไม่อยากปล่อย มึงไม่สงสารตะวันเหรอวะ”
คำพูดของเพื่อนเหมือนเข็มใ
