ยาใจหยางอ๋อง

ล่อเสือ

10ล่อเสือ

หลังจากคืนนั้น อี้เฟยก็ไม่เจอหยางชงอวี้อีกเลย แต่.....กลับส่งองครักษ์หน้าตายมาเฝ้าแทน คนอะไรสูงใหญ่ หล่อบาดใจ แต่หน้าบูดหน้าบึ้งตลอดเวลา ยืนเป็นยักษ์บักหลักอยู่หน้าห้องไม่พูดไม่จา บรรยายรอบตัวหน้าขนลุก นางเดินออกจากเรือนไปไหน ก็เดินตาม ถ้าหากยิ้มซักนิดคงมีแม่ยกตรึม "นี้ๆจางเลี่ยง เจ้าเดินห่างๆข้าหน่อยได้ไหม ใกล้มากไปข้าขนลุกขนพองหมดแล้วเนี้ย" อี้เฟย อดแหย่องครักษ์หน้าตายไม่ได้ แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับจากองครักษ์หน้าตาย ชื่อก็แปลว่า แสงสว่าง แต่ทำไมอึมครึมได้ขนาดนี้ อี้เฟยเดินเรื่อยเปื่อยมาถึงบริเวณ หน้าจวน มองเห็น จางหลง กำลังตรวจแถวเวรยามอยู่

เมื่อจางหลง หันมาเห็นพระชายา ทำท่าเหมือนจะวิ่งหนี "จางหลง" อี้เฟยตะโกนเรียกเสียงดัง

บัดซบวันซวยอะไรของข้า! "ขอรับพระชายา " จางหลงค้อมศีรษะคำนับพระชายาที่กำลังเดินมาหาตน

"หลังของเจ้าหายดีหรือยัง" อี้เฟยยังรู้สึกผิดที่จางหลงถูกทำโทษเพราะนาง