....เกาฉีเยี่ยนวิ่งกระหืดกระหอบมาถึงยังปลายทางเดิน ซึ่งมีห้องหินอ่อนอันมีกระถ่างทองเหลืองขนาดเท่าสองคนโอบ ที่มีเปลวไฟรุกโชติช่วงอยู่ถายใน
" นั้นเองรึเพลิงศักดิ์สิทธิ์ มันเอ่ยกับตัวเองเบาๆ แต่กลับมีเสียงออเสาะแผ่วๆ ออดอ้อนอยู่ข้างหู
" ไฟในช่องคลอดข้าก็ศักดิ์สิทธิ์มิใช่น้อยเลยนะ! "...
น้องหงษ์น้อยที่ยังอยู่แนบอก ยังคงมีอารมณ์ร่านระริก นางจูบไซ้ซอกคอชายหนุ่มมาตลอดทาง ซ้ำมือไม้ยังวนวนลูบหัวนมชายหนุ่ม ก่อกวนใจมันจนแทบจะจับนางเสพสังวาสตรงกลางทางให้รู้แล้วรู้รอด
แต่ซากศพของแมวราตรี กับประมุขลู่มันแทงใจชายหนุ่มจนไมาอาจกระทำตามใจได้
" แม่หงษ์น้อย!...ท่านสงบใจสักครู่เถอะนะ!...เหตุเลวร้ายกำลังรอให้เราไปแก้ไขอยู่นะ! "...
มันอุ้มนางวางกับพื้น พลางพร่ำพรอดขอเวลาทำในสิ่งที่ได้รับไหว้วานมากระทำ ทั้งที่องคชาติมันแข็งโด่ผงก งึดงัก งึกงัก…
" ท่านอาจารย์ สอดใส่ข้าเถิด!.. ข้าไม่ไหวแล้ว! "
... นางยังคร่
