บทที่18
หมดสภาพตามๆ กัน
วันต่อมา
ทั้งสามนอนกอดกันอย่างหมดสภาพ วันนี้ไม่มีเรียนเมื่อคืนสองหนุ่มจึงจัดการจนฟ้าสาง ตอนนี้เป็นเวลา11โมงแล้ว ดอกอ้อค่อยๆ ลืมตาขึ้นมามองเธอปวดหัวและมีอาการอักเสบมดลูกมากกว่าทุกครั้งเพราะเมื่อคืนไม่มีใครยอมถอดปลอกมุกเลย อาการครั่นเนื้อครั่นตัวเหมือนจะเป็นไข้กำลังเล่นงานเธออย่างหนัก
ไอร้อนจากร่างกายแผ่ซ่านจนคนข้างๆ ต้องลุกมาดู เขาเห็นดอกอ้อนอนหน้าซีดเผือดจึงรีบดูอาการของเธอ
“เป็นไงบ้างตัวร้อนจี๋เลยไปหาหมอกันเถอะ”
“ไอ้หนาวมึงรุนแรงไปหรือเปล่า!”
“แล้วมึงไม่รุนแรงเลยหรือไง เอาเวลามาด่ากูช่วยกันแต่งตัวให้ดอกอ้อเถอะ”
โรงพยาบาลเอกชน
ดอกอ้อถูกเจ้าหน้าที่พาเข้าไปตรวจในห้องฉุกเฉิน ส่วนสองหนุ่มเดินวนไปวนมาด้วยความเป็นห่วง ต้นหนาวยกเลิกโครงการฝังมุกในทันที แม้จะมีความสุขสุดๆ แต่ถ้าต้องแรกกับการที่ดอกอ้อต้องมาเจ็บตัวเอาขอบายดีกว่า
“มึงว่าดอกอ้อจะเป็นอะไรไหมไอ้หนาว”
