บทที่10
รักได้ครั้งละคน
เหมือนเป็นปัญหาโลกแตกสองแฝดทำท่าจะใส่กันอีกแล้ว ฉันจึงรีบเดินเข้ามาคั่นกลางสองหนุ่มจนทั้งสองถอยกันไปคนละก้าว
“พอเถอะทั้งคู่เลย เรารู้ว่าพวกนายคิดอะไรกับเราแต่เราไม่ใช่ผู้หญิงที่พวกนายจะจับมาสวิงกิ้งนะเว้ย ความรักมันควรมีแค่สองคนไม่ใช่เหรอ”
สองหนุ่มเงียบกริบพูดอะไรไม่ออกสุดท้ายก็ต้องยอมอ่อนข้อถอยกันคนละก้าวมานั่งปรับความเข้าใจกันใหม่โดยที่ดอกอ้อขอขึ้นไปอาบน้ำแล้วลงมาทำมื้อเย็นให้ทั้งสองหนุ่ม
///ต้นเหนือ///
ผมรู้ว่าตอนนี้ผมแพ้ แพ้ที่ไม่ได้เป็นเจ้าของเธอเหมือนไอ้หนาว มันแม่งเคลมเร็วยิ่งกว่าประกันภัย มันจะอ้างว่าดอกอ้อเป็นเมียผมก็ไม่ค้าน แต่ผมแค่ยอมรับความจริงไม่ได้ ผมก็รักของผมมานานแถมยังคอยปกป้องเธอมาตลอด ใช่ผมอาจจะเรียนไม่เก่งเหมือนไอ้หนาวช่วยงานเธอได้ไม่เต็มร้อยแต่ใจผมอะเกินร้อยนะบอกตรง
“กูรู้ว่ามึงชอบดอกอ้อมากแต่จะให้กูถอยกูไม่ยอม” ผมพูดใส่หน้าไอ้หนาวจนมันถอ
