เช้าวันต่อมา...
งานถ่ายโฆษณาวันสุดท้ายได้เริ่มขึ้นแล้ว ข้อเท้าของฉันก็ดีขึ้นไม่บวมมากแล้ว ก่อนมาพี่ธีมทายาแถมนวดให้อีก เมื่อคืนก็ประคบอุ่นให้สามีดีแบบนี้หาได้ที่ไหนอีกกัน
ตู๊ดดดดดดดดด
"อิงฟ้า ป๋าโทรศัพท์มาหานะ "
ฉันหันไปมองหน้าพี่แน็ตตี้ที่ตอนนี้กำลังยื่นโทรศัพท์ส่งมาให้ฉันอยู่ ฉันรับมาถือไว้ในมือก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินไปที่ไกลลับตาคนนิดหนึ่ง
"ค่ะป๋า"
ฉันกดรับแล้วเอ่ยเสียงหวาน ปลายสายได้ยินดังนั้นก็ตอบกลับมาเช่นกัน
(ภรรยาตัวน้อยของป๋า ยังปวดข้อเท้าอยู่มั้ยคะ )
"ดีขึ้นแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะ"
(งั้นเสร็จงานก็กลับได้เลยใช่มั้ย? พี่จะได้เก็บของให้หนูเลย คุณแม่ท่านบ่นคิดถึงลูกสะใภ้แล้วมาหลายวันแล้วท่านเหงาๆนะ)
"งั้นเดี๋ยวให้พี่แน็ตตี้คุยกับผู้กำกับแล้วจะให้โทรศัพท์บอกอีกทีนะคะที่รัก"
(ได้ค่ะ งั้นพี่จะเตรียมมื้อกลางวันรอภรรยาตัวน้อยมาทานนะ วันนี้มีของโปรดพี่สั่งทำพิเศษ ให้ผู้จัดการเรามาด้วย
