ฉันยืนตัวสั่นอยู่ตรงหน้าประตูบ้านของพี่ธีม คฤหาสน์สุดหรูราคาหลายร้อยล้าน ไม่กล้าแม้จะเหยียบเข้าไป ที่นี่มันไม่เหมาะที่คนอย่างฉันจะเข้าไป ไม่มีอะไรเหมาะสมกันสักนิด ฉันนั่งคิดมาตลอดทางไม่มีอะไรที่พวกเราเหมาะสมกันเลย ถอยตอนนี้ทันมั้ย
"ทำไมหน้าซีดแบบนั้นอิงฟ้า"
พี่ธีมเดิมมาจับมือฉันไว้ก่อนจะกันขวับมามองหน้าฉันอย่างตกใจ
"ทำไมมือเย็นเฉียบแบบนั้น ไม่สบายเหรอ"
ฉันส่ายหน้าเบาๆพยายามจะจะไม่ตื่นเต้นแต่มันอดไม่ได้จริงๆ ไม่มาเป็นฉันไม่รู้หรอกถึงจะเคยอยู่คฤหาสน์สุดหรูมาก่อนที่บ้านของพ่อแม่บุญธรรมนั้นก็คือคุณพริมากับคุณชาติ คุณพ่อคุณแม่ของเจ๊บิวที่อุปการะฉันแต่มันก็ตื่นเต้นอยู่ดี
"ปะ..เปล่าค่ะ หนูกลับตอนนี้ทันมั้ยคะ คือหนูไม่พร้อมหนูกลัว คือหนู"
ฉันพูดตะกุกตะกักจนพี่ธีมรีบดึงฉันเข้าไปกอดแน่น ฉันกอดเขากลับเช่นกันมันทำให้ฉันอบอุ่นแปลกๆ ไม่ได้ตื่นเต้นเหมือนตอนลงจากรถมา
"ใจเย็นๆนะไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นเ
