โซ่ตรวนสวาท

ราฟาเอล&เวโรนิก้า

ควันบุหรี่ลอยอึ้งอยู่ในอากาศ ผสมกับกลิ่นของแอลกอฮอล์ในแก้วสี่เหลี่ยมทรงสวยราคาแพง ร่างใหญ่จดจ้องมองคนตัวเล็กแสนสวยที่มีใบหน้าคมกริบดุดันและมองเขาด้วยสายตาเคียดแค้นชิงชังตลอดเวลา

ไม่มีแม้แต่เสียงกรีดร้องเพราะเธอได้ใช้เสียงไปจนหมด มันแหบแห้งไปเพราะการร้องโหยหวนของเธอตลอดทั้งวันคืน

โซ่ตรวนสีเงินถูกล่ามติดกับขาของเธอเพื่อเพียงให้ความยาวเธอเดินภายในห้องแห่งนี้เท่านั้น

ผู้ชายคนนี้กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้สูบบุหรี่อย่างสบายใจพรางสายตามองไปยังร่างสั่นเทาบอบบางของเวโรนิก้า ที่เขาเรียกขานเธอใหม่ให้ง่ายแก่การจดจำ ว่า วี

ราฟาเอล นั่งจ้องมองร่างแสนสวยของเธอไม่วางตา เขาอดทนรอจนกว่าเธอจะสงบ แต่เธอไม่ได้สงบเลยสักนิด กว่า 3 วันที่โดนขังมาคนร่างเล็กแข็งขืน หวีดร้อง ขว้างปา และไม่ยอมกินข้าว นั่นทำเอาราฟาเอลตื่นเต้น

ใช่คุณฟังไม่ผิดค่ะ เขากำลังตื่นเต้น เขาเฝ้ามองเธอมากว่า 3 วันอย่างไม่ลดละ กิริยาแข็งขืนของเธอปลุกเร้าเขาอย่างแรง เขาเป็นโรคจิตที่ชอบดูเธอ ทรมานหรือไงกัน

ใช่ ราฟาเอลคือชายหนุ่มที่ถูกเลี้ยงมาอย่างทรมาน โดยพ่อแม่ที่เก็บเขามาเลี้ยง การเติบโตของเขาได้รับความทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัสต่างกับเวโรนิก้า

ช่วงเวลาที่จรรโลงใจที่สุดของเขาก็วินาทีที่เขาหันปลายกระบอกปืนปลิดชีพ พ่อกับแม่บุญธรรม และเขาก็วางปืนไม่ลงอีกเลย เขาลุ่มหลงการฆ่าฟันและการนองเลือด

จริงอยู่ที่มาเฟียแก๊งอื่นเขาจะไม่ค่อยลดตัวลงมาทำงานสกปรกเอง แต่ไม่ใช่ราฟาเอลผู้ปรารถนาความรุนแรงคนนี้ เมื่อเขาเข้าวงการแห่งการนองเลือด เขาก็ไม่สามารถออกมาได้อีกเลย เพราะมันทำให้เขาสุขสม

กลิ่นคาวเลือดที่ทุกคนไม่ประสงค์จะรับแต่สำหรับเขามันคือกลิ่นที่หอมหวานปานน้ำผึ้ง มันเป็นกลิ่นที่ปลดปล่อยเขาจากการถูกทรมานมากว่า 30 ปี

หลังจากที่เขาลั่นไกใส่พ่อแม่บุญธรรมตาย เขาก็เดินทางบนถนนของมาเฟีย ไต่เต้าจากมือปืนโนมเนม จนถึงเมื่อ 3 วันก่อนที่เขาตัดสินใจเข้ายึดอำนาจของแก๊งที่ใหญ่ที่สุดในภาคใต้ แก๊งทักษิณนคร

ผลลัพธ์คือเขาฆ่าหมดทุกคน ยกเว้นหญิงสาวผู้มีแววตาดุดันคนนี้ เขารู้สึกตกหลุมรักตั้งแต่แรกพบ หญิงสาวกำลังจะถูกความรักแบบบิดเบี้ยวของราฟาเอลกลืนกินร่างกายและจิตใจ

เวโรนิก้า ถูกเลี้ยงมาอย่างดีต่างจากราฟาเอล ทั้งๆ ที่เป็นบุตรบุญธรรมเหมือนกัน ความรักที่เธอได้จากพ่อแม่และเหล่าพี่น้องมันอบอุ่นและจรรโลงใจต่างจากเขายิ่งนัก

การเดินทางของสองคนที่แตกต่างมันมาบรรจบลงบนโซ่ตรวนสีเงินแสนงามที่สั่งทำพิเศษ อันนี้

ร่างบางนั่งกอดเข่าคุดคู้อยู่บนเตียงอย่างสั่นเทา แววตาเลื่อนลอยมองมายังร่างใหญ่ของชายหนุ่ม แต่นั่นมันกลับทำให้หัวใจของราฟาเอลยิ่งลุ่มหลง ร่างของเธอในชุดสีแดงที่ถูกบังคับให้ในโดยคนรับใช้ กระตุ้นอารมณ์ดิบเถื่อนของชายหนุ่มวัย 32 ปีได้อย่างรุนแรง

เขาเคลื่อนตัวเองเข้าไปใกล้เธอ ร่างบางสั่นเทาถอยหนีไปจนติดหัวเตียง

"ครั้งแรกผมจะไม่รุนแรงกับคุณผมสัญญา"

เขาเอื้อมมือใหญ่ไปลูบไล้คางเธออย่างเบามือและยกหน้าเธอขึ้นมองอย่างเสน่ห์หา

"อาา คุณช่างสวย และเย้ายวน ผมอยากให้คุณตกหลุมรักผมอย่างที่ผมตุกหลุมรักคุณจัง วี"

เขาเรียกชื่อที่เขาอนุมานขึ้นมาเองและน้ำเสียงแสนสุภาพกับคำพูดคำจามีหางเสียงบ่งบอกถึงการถูกบ่มเพาะและอบรมณ์มาอย่างดี

"หึ ฉันจะรักไอ้คนที่มันฆ่าครอบครัวฉันได้ยังไง"

ร่างบางสั่นเทาและพูดด้วยเสียงแหบพร่า เธอเกินขีดจำกัดคำว่ากลัวเขาไปแล้ว ตอนนี้เธอเหมือนตายทั้งเป็น ไม่มีแรงแม้แต่จะร้องไห้ด้วยซ้ำ

"ผมจะขังคุณไว้จนกว่าคุณจะตกหลุมรักผม เวโรนิก้า" เขาพูดเสียงนุ่มเสนาะหูเหมือนเดิม

"แกมันไอ้โรคจิต" เวโรนิก้า ถุยน้ำลายใส่หน้าเขาอย่างแรงแล้วกร่นด่าออกมา

"ครับ ผมมันโรคจิต"

เขายิ้มให้เธออย่างอ่อนโยนเช็ดคราบน้ำลายของเธอช้าๆ นำมันมาป้ายเข้าที่ปากของตัวเอง แล้วประกบริมฝีปากลงไป

ปลายนิ้วของคนตัวโตเริ่มรุกล้ำพื้นที่ส่วนตัวน้อยๆ ของเวโรนิก้า เธอใส่ชุดสีแดง แต่ไม่ได้ใส่ชั้นใน ไม่มีอะไรปกปิด เดรสตัวนี้เขายังไม่อยากถอดมันออกเพียงแต่ปลดสายมันลงให้เห็นเต้านมคู่อวบ กับเลิกมันขึ้นให้เห็นโนนอูมแสนสวย

"อ่าา ยั่วอารมณ์มากครับ"

เขามองดูร่างเล็กภายใต้ชุดสีแดงที่เขาเตรียมไว้ให้ บ่งบอกรสนิยมดิบเถื่อนของเขาได้ดี แต่นี่มันเพียงแค่เริ่มต้นความป่าเถื่อนของเขาเท่านั้น

ปลายนิ้วบดขยี้ติ่งเกสรของร่างบาง ไม่รุนแรงและไม่เบาจนเกินไปเรียกได้ว่าอยู่ในระดับที่ทำให้ร่างบางเสียวกระสัน น้ำรักฉ่ำเยิ้มไหลออกมาเองตามธรรมชาติโดยที่เธอไม่ได้ร้องขอ เธอไม่ได้มีความสุขกับการถูกกระทำ แต่ร่างกายเธอต่างหากที่มันไม่รักดีเอง

"อื้ออ"

เสียงครางหวานหูเล็ดลอดออกมาจากปากคนร่างบาง เล่นเอาคนตัวโตกระตุกยิ้มมุมปากเบาๆ เขามีเวลาเล่นกับเธออีกเยอะ เขาคิดในใจแล้วแหวกขาเรียวให้อ้าออก เขาจ้องมองเนินอูมไม่วางตา

"สวยเหลือเกิน วี"

เขาพูดแค่นั้นแล้วซุกหน้าเข้าหาเธออย่างดุดัน เรียวลิ้นตวัดขึ้นลงอย่างชำนาญตามสัญชาตญาณดินเถื่อนของผู้ชาย ดุดัน ดูดกลืน เสพสม

ร่างบางดิ้นเร่าๆเมื่อถูกกระทำ

"อื้อ อ๊าา" ทั้งๆที่จิตใจไม่ได้อยากถูกล่วงล้ำแต่ร่างกายกับต่อต้านสิ่งที่เขาทำไม่ได้เลย

ไม่นานนัก เรียวลิ้นก็เล่นงานเธออย่างหนักหน่วงเบิกทางให้ร่องสวาทกระตุกตอดเสร็จไปก่อนครั้งหนึ่งอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก

"อ๊าาาส์" สีหน้าของเธอกำลังเล่นงานราฟาเอลมากกว่าที่เธอคิด

"ยั่วจังนะ ผมทนไม่ไหวแล้วครับ"

ร่างใหญ่พูดนิ่งๆ แล้วปลดเปลื้องอาภรณ์ที่มีแค่กางเกงยีนตัวเดียวของเขาทิ้งไป

เขางัดลำกายใหญ่โตออกมาให้หญิงสาวมองให้เต็มตา

.

.

เวโรนิก้า ถึงเธอคิดจะหนีแต่ก็หนีไม่ได้อยู่ดี