โซ่ตรวนสวาท

ความทรงจำของราฟาเอล

ราฟาเอลยังจำได้ดีที่ครั้งแรกที่เขาปลอมตัวสมัครเข้าเป็นคนขับรถของครอบครัวเวโรนิก้า ลูกสาวบุญธรรมของแก๊งมาเฟียทักษิณนคร นักฆ่าฝึกหัดที่เริ่มต้นอาชีพช้าอย่างเขาถ้าอยากก้าวหน้าเร็วก็ต้องทำงานที่ท้าทายพิสูจน์ตัวเอง

และคงไม่มีทางไหนจะพิสูจน์ตัวเองได้กับการจับครอบครัวหัวหน้าแก๊งเป็นตัวประกัน เพื่อให้ ริชาร์ด หัวหน้าแก๊งทักษิณนครยอมยกตำแหน่งและอำนาจคุมอิทธิพลพื้นที่ภาคใต้ให้กับ Leo เจ้านายเขา ที่เป็นลูกน้องมือขวาคนสนิทของ ริชาร์ด

เขารู้ดีว่างานนี้หินเกินกว่าที่ผิดพลาดได้ แต่ในเมื่ออยากได้ลัดขั้นได้รับความไว้วางใจจากเลโอ ผู้เป็นเจ้านายทำให้เขาไม่มีทางเลือกนอกจากทำงานนี้ให้สำเร็จ ถ้า เลโอ ได้ขึ้นครองตำแหน่งหัวหน้าทักษิณนคร เขาก็อาจจะได้เป็นมือขวาของเลโอ

หรืออย่างน้อยก็ได้รับความไว้วางใจ เชื่อถือจากสมาชิกคนอื่นๆ ในแก๊ง และได้รับการยอมรับจาก Leo ผู้เป็นเบอร์สองของแก๊งทักษิณนคร งานนี้เลยเป็นงานที่เขาไม่คิดปฏิเสธแต่งานเดิมพันสูงมาก Richard ขึ้นชื่อถึงความโหด เหี้ยมอำมหิต

เขาไม่เคยไว้ชีวิตใครที่ทรยศ และไม่เคยให้อภัยที่ทำงานผิดพลาด แม้ว่าต่อหน้าผู้คนในสังคมเขาจะเป็นพ่อพระใจดีที่อุปถัมภ์เลี้ยงดูเด็กกำพร้าจำนวนมากและรับหลายคนไว้เป็นลูกบุญธรรม

เวโรนิก้าเป็นเด็กสาวเป็นคนเดียวที่ได้รับการอุปการะเป็นลูกบุญธรรมของเขา และได้รับอนุญาตให้เข้ามาพักในคฤหาสน์ของริชาร์ด หลังจากที่เรียนจบจากโรงเรียนประจำ

ความโหดร้ายของ ริชาร์ด เป็นที่รู้กันดีว่าหากทำงานผิดพลาดการกลับมาเผชิญหน้ารับผิดเป็นเรื่องที่โง่เขลามาก สมาชิกแก๊งส่วนใหญ่ยินดีจบชีวิตตัวเองอย่างไม่ลังเลเมื่อล้มเหลวจากภารกิจ เพราะนอกจากจะช่วยคนในครอบครัวให้ปลอดภัยแล้วยังแสดงถึงความจงรักภักดีที่มีต่อแก๊งและเป็นการแสดงความรับผิดชอบต่อความบกพร่องในการทำงาน

ราฟาเอลจำได้ครั้งแรกที่ไปรับเธอที่โรงเรียนประจำเมื่อ 2 ปีก่อนได้เป็นอย่างดี หญิงสาวหน้าตาคมเข้มบ่งบอกถึงเชื้อชาติตะวันออกกลาง ในชุดนักเรียนโรงเรียนนานาชาติกระโปรงสั้นลายสก็อตโบกมือลาเพื่อนๆ ที่หน้าโรงเรียน

เมื่อเธอเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเขาถึงกับเกือบหยุดหายใจเพราะตะลึงในดวงตาสวยคมของสายตาเธอที่ดูออกจะตัดกับแววตาที่ไร้เดียงสาอ่อนต่อโลก

“เป็นคนขับรถคนใหม่หรือคะ”

“ครับ”

“ชื่ออะไรคะ”

“ราฟาเอลครับ”

“หนูชื่อ เวโรนิก้าค่ะ”

หญิงสาวบอกอย่างเป็นกันเอง

“ครับคุณเวโรนิก้า”

ราฟาเอลตอบขณะที่เหลือบมองไปยังเบาะหลังรถที่หญิงสาวกำลังนั่งด้วยท่าทางสบายๆ เธอสวยมากจริงๆ มิน่า ริชาร์ด ถึงรับเธอเป็นลูกบุญธรรม

บางทีเธออาจจะมีชาตะกรรมไม่ต่างจากเขาที่ถูกเก็บมาเลี้ยงด้วยเหตุผลที่น่ารังเกียจก็ได้ ก่อนที่ราฟาเอลจะนึกถึงเรื่องราวในอดีตของตัวเองมากไปกว่านี้เขา เสียงเด็กสาวก็ทักท้วงขึ้นมาว่า

“นี่ไม่ใช่ทางกลับบ้านนี่”

“ครับ ผมเห็นได้ยินว่าคุณวีชอบแวะทานไอศกรีมก่อนกลับเข้าบ้าน ผมเลยจะแวะให้แต่ถ้าคุณวีอยากกลับบ้านเลยเดี๋ยวผมเลี้ยวรถกลับตรงแยกหน้า”

“ไปสิๆ”

อีกไม่ถึง 15 นาทีรถก็จอดตรงหน้าร้านไอศกรีมชื่อดังในเมือง

“ราฟอยากทานไอศกรีมรสไหน” เธอถือวิสาสะเรียกเขาอย่างเป็นกันเองพร้อมกับตั้งชื่อใหม่ให้เขาแบบไม่ทันตั้งตัว

“ไม่เป็นไรครับ” เขาตอบอย่างประหยัดคำพูด

หญิงสาวหายไปสักพักแล้วกลับมาพร้อมกับไอศกรีมโคนไซซ์พิเศษที่ถือมาทั้ง 2 มือ

“ซื้อมาฝาก อร่อยนะ” เธอบอกพร้อมยื่นไอศกรีมรสวานิลลาสีครีมในมือยื่นให้เขา

“คุณวีทานเถอะครับ ผมต้องขับรถ”

“งั้นไว้อาทิตย์หน้าเราเข้าไปนั่งทานในร้านกัน”

หญิงสาวเสนอก่อนก้าวขึ้นไปนั่งในรถ

“ขอบคุณครับ”

เขามองเธอเลียไอศกรีมรสวานิลลาสลับกับรสช็อกโกแลต,ช็อกโกเลตสลับกันในมือซ้ายขวาอย่างเอร็ดอร่อยผ่านกระจกหลังขณะออกรถ ดูท่าทางเธอต้องชอบกินไอศกรีมมากทีเดียว เขารีบเปิดประตูรถให้เธอแล้วขึ้นนั่งประจำตำแหน่งคนขับก่อนออกรถไปอย่างนุ่มนวล

ระหว่างขับรถเขาแอบเหลือบมองกระจกหลังเป็นระยะๆ เห็นเวโรนิก้าแลบลิ้นเลียไอศกรีมสลับไปมาอย่างเพลิดเพลินและใช้ปากเล็กๆ ของเธองับปลายยอดไอศกรีมที่เริ่มละลายจนเขาอดจินตนาการถึงความแท่งไอศกรีมของเขาอย่างช่วยไม่ได้

แค่คิดว่าปุ่มลิ้นสากๆ ที่ตวัดแลบเลียแท่งไอศกรีมของเขาแบบตั้งอกตั้งใจแบบที่เธอทำอยู่ตอนนี้จะทำให้เขาเสียวได้ขนาดไหน หรือถ้าเปลี่ยนไปไอศกรีมแท่งแบบต้องดูดหละเธอจะชอบหรือเปล่า?

แค่เผลอคิดเท่านี้แก่นกลางร่างกายของเขาก็ขยายขนาดจนคับแน่นไปหมด ก่อนที่เขาคิดอะไรมากกว่าไปกว่านี้เขาเอ่ยถามหญิงสาว

“กลับเข้าบ้านหรือจะให้แวะที่ไหนต่อมั้ยครับ”

“เข้าบ้านเลยจ้ะ วีนัดไปทานข้าวกับคุณพ่อตอน 1 ทุ่มค่ะ”

“ตารางคุณวีจะเป็นอย่างนี้ทุกอาทิตย์เลยหรือเปล่าครับ”

“ปกติจะเป็นแบบนี้ค่ะ กลับจากโรงเรียน แวะร้านไอศกรีม และทานข้าวกับคุณพ่อตอน 1 ทุ่ม ส่วนวันเสาร์วีจะออกไปกับคุณแม่แล้วทานข้าวพร้อมกัน บางทีคุณพ่อก็จะมาทานด้วย ส่วนวันอาทิตย์วีจะกลับโรงเรียนช่วงบ่ายแต่เวลาไม่แน่นอน ถ้ายังไงวีของไลน์หน่อยได้มั้ยคะ วีจะได้ส่งข้อความบอกได้ว่าจะออกจากบ้านกี่โมง”

“ได้ครับ”

ชายหนุ่มพูดจบก็ส่งมือถือไปให้เธอสแกนไลน์

“ตารางส่วนใหญ่เป็นแบบนี้ทุกอาทิตย์หรือเปล่าครับ”

ชายหนุ่มถือโอกาสหาเรื่องชวนคุยเพื่อสลัดความคิดในจินตนาการออกไปพร้อมกับหาข้อมูลตารางกิจวัตรของหญิงสาวและครอบครัวไปด้วยในตัว

“ก็ส่วนใหญ่นะ จะมีบ้างบางอาทิตย์ที่ต้องไปออกงานเลี้ยงกับคุณพ่อ คุณแม่บ้าง แต่ไม่บ่อยหรอก ส่วนใหญ่คุณพ่อจะบอกก่อนหนึ่งอาทิตย์วีกับคุณแม่จะได้ไปเลือกชุดและเตรียมตัวไว้ก่อน”

เธอพูดเสร็จก็ยื่นโทรศัพท์ส่งคืนให้เขาหลังแอดไลน์กันเรียบร้อยแล้ว

ราฟาเอลนึกถึงช่วงเวลาดีๆ กับมิตรภาพที่ก่อตัวขึ้นหลังจากที่พบกันครั้งแรก เขาแอบลอบแอบมองเธอทุกครั้งที่เห็นเธอเดินเล่นในสวนหรือลงมาว่ายน้ำในสระช่วงกลางคืน

เขารู้ดีว่าจะหลงรักสาวน้อยคนนี้ไม่ได้เพราะเธอคือ 1 ในเป้าหมายที่เขาต้องทำภารกิจสำคัญให้กับ เลโอ

ความรักทำให้คนส่วนใหญ่ใจอ่อนแต่สำหรับเขาแล้วการหลงรักเป็นอีกเรื่องหนึ่งเขาแค่เพียงปรารถนาเธอ หญิงสาวร่างบอบบางหน้าตาคมเข้มที่ชอบมองเขาด้วยสายตาที่ไร้เดียงสา เขารีบสลัดความคิดนั้นออกไปแล้วหันมามองหญิงสาวคนเดิมที่นอนไม่ได้สติอยู่ตรงหน้าเขาในตอนนี้

------------------------

สิ้นเสียงปืนเมื่อตอนที่ราฟาเอลตัดสินใจโล๊ะทิ้งแก๊งทักษิณนคร เขาฆ่าทั้งริชาร์ดและเลโอทิ้ง จับเวโรนิก้ามาขังไว้ด้วยโซ่ตรวนสีเงินแสนงาม ในใจหญิงสาวไม่อาจรู้เหตุผลที่เขาทำแบบนั้น

แต่ราฟาเอลรู้ดีว่าตัวเองกำลังทำอะไร

และใช่ ราฟาเอลเลือกความรัก และเลือกที่จะปกป้องเธอเอาไว้นั่นเอง

.

.

เหตุผลที่เขาโล๊ะทักษิณนครทิ้ง มันมีแค่นี้จริงๆ