บทที่ 12 แหวน

1198 คำ

เมญ่า Talks “ปั้น...อือ...อือ” ปั้นยังไม่ยอมปล่อยฉันลงจากรถทั้งที่เรามาถึงห้างตั้งนานแล้ว ปั้นเอาแต่จูบ...จูบ...และจูบ เหมือนไม่เคยจูบกันมาก่อน จะหิวมาจากไหนเนี่ยหมอปั้น คงต้องเปลี่ยนชื่อจากหมอปั้นเป็นหมอหื่นเสียแล้วมั้ง “ปั้นพอก่อนค่ะ ปากญ่าบวมหมดแล้ว” “ก็ญ่าปากหวาน” เดี๋ยวนี้หมอปั้นหยอดเก่งจนฉันเขินตลอด “อือ...หมอปั้น” เพียะ... ฉันต้องหันไปตีต้นแขนคุณหมอจอมหื่นเรียกสติ “เมีย ตีผัวทำไม” “อย่ามาอ้อน...มันใช่ไหมเนี่ย จูบกันจะเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว จะได้ไปเอาไหมแหวนเนี่ย” “จ้า...ไปจ้า...ไม่งอนนะ เมียจ๋า ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากจูบนี่นา” “อย่ามาทะลึ่งหมอปั้น” “ปั้นยังไม่ได้พูดอะไรเลย ญ่าแหละทะลึ่ง” “ไม่พูดด้วยแล้ว” ไม่สนใจคนหื่นแล้ว ฉันรีบเดินออกมาจากรถ คุณหมอหื่นก็รีบวิ่งตามมาทันที “ญ่ารอด้วย ไม่งอนนะ ไม่จูบแล้วก็ได้” “ปั้น จะตะโกนทำไมเนี่ย อายคนบ้าง คนเยอะแยะ” “จะอายทำไมคนเป็น

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม