บทที่ 11 เปิดเผยความลับ
1001 คำ
“นั่นดาหลาเป็นอะไร” ไมเนอร์เพิ่งสังเกตว่าเพื่อนของตนได้รับบาดเจ็บ
“โดนยัยบ้านั่นเอาเข็มหมุดใส่ในรองเท้าน่ะสิ” อินรีบบอกความจริงกับชายหนุ่มด้วยความโมโห ไม่คิดว่าคนพวกนั้นจะกล้าทำกับเพื่อนของเะอขนาดนี้ จิตใจช่างโหดร้ายจริงๆเห็นใครได้ดีไม่ได้เลย
“อย่าเพิ่งไปพูดอย่างนั้นเลยอร พวกเราก็ไม่ได้มีหลักฐานสักหน่อย จะไปกล่าวหาแบบนั้นเดี๋ยวก็เป็นเรื่องอีกหรอก”
“ก็มันน่าเจ็บใจนี่หน่า แต่อย่างน้อยๆอินก็ได้ตบสั่งสอนยัยป้านั่นทีหนึ่ง สะใจชะมัดเลย”
“ฮ่าๆ เลือดร้อนจริงๆเลยคุณเพื่อน” ดาหลาหัวเราะออกมาเมื่อเห็นเพื่อนโกรธหน้าดำหน้าแดงแทนเธอ เธอรู้สึกโชคดีมากๆที่มีเพื่อนดีๆอยู่ข้างกาย
“ก็ใครใช้ให้มาแกล้งเพื่อนของอินล่ะ เพื่อนของอินทั้งคนอินก็ต้องปกป้องป่ะ”
“ยังไงก็ขอบคุณทั้งสองคนเลยนะที่ช่วยดาหลาน่ะ ดาหลาไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมพวกพี่เขาถึงมองว่าดาหลาเป็นคู่แข่งแล้วมาจงเกลียดจงชังกัน”
“ให้เราประคองดีไหม” ไมเนอร์เสนอตัวจะช่วยเมื่อเห็นเพื่อนเจ็บ
“อย่าเลยขอรบกวนอินก็แล้วกัน” ดาหลาปฏิเสธออกไปเพราะกลัวคนจะมองมาไม่ดีและไม่อยากมีประเด็นใหม่ๆเกิดขึ้น
“ได้เลย” อินพาหญิงสาวไปนั่งพักให้ห่างไกลสายตาจากพวกยัยป้าพวกนั้น ไมเนอร์นั่งอยู่ด้วยสักพักก็โดนอาจารย์เรียกตัว หลังเลิกเรียนอาการของเธอก็ดีขึ้นเพียงแต่ยังคงระบมน้อยๆจนชายหนุ่มที่มารอรับจับสังเกตได้
“เท้าเป็นอะไรไป” เขาถามออกไปด้วยความสงสัยเพราะท่าทางการเดินของหญิงสาวนั้นแปลกไปจากเดิม
“เกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยค่ะ” เธอก้มหน้าตอบกลับเขาเสียงเบา
“อะไรนะไปหาหมอดีไหม” เขารู้สึกเป็นห่วงหญิงสาวไม่น้อย
“ไม่ใช่เรื่องใหญ่ขนาดนั้นหรอกค่ะ”
“งั้นเรื่องอะไร เข้ามาคุยในรถแล้วกัน” ชายหนุ่มประคองหญิงสาวให้เข้ามานั่งในรถด้วยกัน
“ดาหลาเหยียบเข็มหมุดค่ะ” เธอเลือกที่จะบอกเขาไปตามตรงเพราะสุดท้ายเขาก็ต้องรู้จนได้ว่าเธอเจ็บเพราะอะไร
“เหยียบเอง?”
“มีคนจงใจค่ะแต่ดาหลาไม่มีหลักฐานว่าเป็นใคร”
“บ้าเอ้ยเกิดเรื่องแบบนี้ได้ยังไง” เขารู้สึกโมโหเป็นอย่างมากที่มีใครมารังแกสาวน้อยของเขา
“ช่างมันเถอะค่ะดาหลาไม่อยากมีเรื่องกับใคร”
“นี่ขนาดไม่อยากมียังมีคนมาแกล้งมาทำร้าย” เพื่อนสาวตอบกลับหน้ามุ่ย
“ดาหลาไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกันค่ะ”
“เรื่องนี้พี่จัดการเอง ดาหลาอยู่ห่างจากพวกที่คิดร้ายกับดาหลาก็พอ”
“ค่ะ”
แต่ใครจะคิดว่าท่าทางสนิทสนมของเธอกับชายหนุ่มที่ดูมีฐานะและอายุมากกว่านั้นทำให้เรื่องนี้กลายเป็นหัวข้อสนทนาหัวข้อใหม่ เริ่มจากมีคนปล่อยข่าวว่าดาวคณะบริหารความจริงแล้วมีเสี่ยเลี้ยงดู และข่าวนี้ทำให้ใครหลายๆคนไม่พอใจเพราะมีหลักฐานยืนยันเป็นภาพโอบประคองระหว่างชายหนุ่มและหญิงสาว
“เรื่องที่เขาพูดกันมันจริงหรือเปล่าดาหลา พี่ไม่ได้พูดปากเปล่านะแต่ว่ามันมีภาพถ่ายว่อนในไลน์เลย”
“เขาเป็นญาติของดาหลาค่ะ”
“แน่ใจนะ”
“แน่ใจค่ะ” หญิงสาวจำเป็นต้องโกหกเพราะไม่อยากให้ชายหนุ่มต้องมาเดือดร้อนกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง
“งั้นครั้งนี้พี่จะเชื่อก็ได้ ทุกคนก็เหมือนกันหยุดพูดเรื่องนี้ในทางเสียๆหายๆได้แล้วนะ” เปิ้ลรีบเอ่ยเตือนสติคนอื่นๆในเลิกพูดถึงข่าวฉาวข่าวนี้
“ค่ะพี่เปิ้ล”
ดาหลารู้สึกว่าตั้งแต่ได้ตำแหน่งชีวิตของเธอก็ไม่สงบสุขอีกต่อไป หญิงสาวจึงปรึกษากับเพื่อนสนิทแล้วได้ข้อสรุปว่าเธอจะคืนตำแหน่งนี้ให้กับคณะ ความจริงเธอก็ไม่ได้อยากได้อยู่แล้วเพียงแต่อยากลองร่วมสนุกกับทางคณะเท่านั้น
“คิดดีแน่แล้วหรอดาหลา” รุ่นพี่สาวรู้สึกเสียดายเป็นอย่างมากที่รุ่นน้องยอมสละสิทธิ์ละทิ้งโอกาสดีๆไปง่ายๆ
“ดาหลาคิดดีแล้วค่ะพี่เปิ้ล พี่เปิ้ลหาคนที่เหมาะสมกว่ามาแทนจะดีกว่าค่ะ”
“พี่เสียดายนะที่ดาหลาสละสิทธิ์แบบนี้”
“ดาหลาตัดสินใจดีแล้วจริงๆ ดาหลามีความสุขกับจุดที่ยืนอยู่ก็พอแล้วค่ะ”
“เอาๆเอาไงเอากันพี่ตามใจดาหลาแล้วกัน แต่ถ้าพี่ยกตำแหน่งให้ใครแล้วจะมาขอคืนไม่ได้นะ”
“ไม่ขอคืนแน่นอนค่ะ” ข่าวการถอนตัวและข่าวการแต่งตั้งดาวคณะคนใหม่เป็นเรื่องที่ทุกคนให้ความสนใจมากๆ บ้างก็ว่าข่าวลือก่อนหน้านี้คงเป็นความจริง บ้างก็ว่าหญิงสาวคงไม่อยากจะต้องวุ่นวาย
“สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง”
“คุณดาหลาถอนตัวจากตำแหน่งครับ”
“อะไรนะ” ถอนตัวคืออะไรกันในเมื่อเธอก็ทำตามกติกาทุกอย่าง
“ก่อนหน้านี้มีข่าวลือว่าคุณดาหลามีเสี่ยเลี้ยงครับ อะ เอ่อความจริงแล้วเป็นภาพที่บอสไปรับคุณดาหลาวันนั้นครับ” ลายครามยื่นภาพถ่ายให้ชายหนุ่มดู เขารับมาพิจารณาแล้วก็พบว่าเป็นเขากับหญิงสาวจริงๆ พวกนั้นมองว่าเขาเป็นเสี่ยได้ยังไง
“เล่นสกปรก” ชายหนุ่มตอบกลับเสียงเข้ม คนพวกนี้ไม่รู้ซะแล้วว่ากำลังทำในสิ่งที่ไม่สมควรทำ
“ใช่ครับ”
“พรุ่งนี้ฉันคงต้องเข้าไปที่มหาวิทยาลัยสักหน่อย”
“พรุ่งนี้เรามีประชุมนี่ครับ”
“เลื่อนประชุมภายในไปก่อน ฉันขอไปจัดการเรื่องนี้ก่อน”
“ได้ครับ”
- ผู้เขียน
