บทที่ 18 เวลาของเรา

1043 คำ

วันนี้เป็นวันหยุดที่หญิงสาวขอครอบครัวหยุดพักผ่อนอยู่ที่หอ หญิงสาวตื่นแต่เช้ามาทำอาหารให้ชายหนุ่มได้ทาน ซึ่งปกติแล้วเขาไม่เคยได้ทานอาหารเช้าแต่พอมีเธอมาอยู่ด้วยเขาก็กลายเป็นรักษาสุขภาพทันที กินอาหารก็ต้องกินตรงเวลา ว่างๆก็ออกกำลังกาย “อาหารเช้าพร้อมแล้วค่ะพี่แมมมอธ” “มานั่งก่อนสิ” “แปบนึงนะคะดาหลาตักข้าวให้ก่อนค่ะ นี่ค่ะ” เธอยื่นจานข้าวสวยร้อนๆไปตรงหน้าของชายหนุ่ม “ขอบคุณครับ เร็วเหมือนกันนะแปบๆดาหลาจะขึ้นปีสองแล้ว” นั่นหมายความว่าเธอใช้ชีวิตกับเขามาเกือบหนึ่งปีแล้ว และที่น่าแปลกใจคือเขาไม่เคยไปยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงคนไหนอีกเลย “เร็วที่ไหนละคะช้าจะตาย พี่แมมมอธรู้ไหมว่าเวลาเรียนน่ะนาฬิกาจะเดินช้ามาก” เพื่อนของเธอบ่นกันทุกคนว่ากว่าจะผ่านไปแต่ละวิชาเลือดตาแทบกระเด็น ยิ่งวิชาไหนอาจารย์ไปเร็วยิ่งเหมือนขุดหลุมฝังตัวเอง “เราก็พูดไปเรื่อย” “จริงๆนะคะเพื่อนของดาหลาก็คิดแบบเดียวกัน” “จบออกมาล

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม