บทที่6 เราเลิกกันเถอะ
1032 คำ
บทที่6
เราเลิกกันเถอะ
ฉันขึ้นเครื่องทันทีไม่สนใจสายโทรเข้าของคีรินเลยสักนิด ในเมื่อคีรินไม่ไว้หน้าฉันไม่แคร์ความรู้สึกฉันเลย ฉันปิดเครื่องเพื่อตัดปัญหาหลังจากนี้ฉันจะไม่วิ่งตามผู้ชายคนนี้อีกแล้ว เราสองคนอาจจะจบกันที่สถานะเพื่อนเหมือนที่คุณพ่อบอกก็ได้ ฉันยังต้องเจออะไรอีกเยอะคีรินเองก็เช่นกัน
เกาะSetterland
มาถึงฉันก็ถูกคุณแม่ฟาดด้วยไม้หวายคุณพ่อกัดฟันกรอดสายตามองไปด้านนอก ฉันทำผิดก็ควรได้รับโทษถึงแม้จะเจ็บขนาดไหนแต่ฉันก็ยอม
"พอแล้วยูริ"
"หมอเงียบไปเลย เพราะหมอตามใจลูกหมอคิดบ้างไหมถ้าคนของยามาดะเจอตัวลูกจะทำยังไง เรื่องนี้ยูริไม่ยอมลูกทำผิดซ้ำซากเพราะหมอเอาแต่ให้ท้าย ไอริรู้ไหมว่าถ้าเรากลับช้ากว่านี้อีกนิดเดียวอะไรจะเกิดขึ้น แม่ส่งเรียวมะไปญี่ปุ่นเพราะเรียวมะต้องรับช่วงต่อจากคุณทวด น้องต้องฝึกต้องซ้อมแล้วเราล่ะทำอะไรอยู่ เอาตัวเองไปอยู่ในที่เสี่ยงมันใช่เหรอ!!"
ฉันก้มหน้าน้ำตาไหลรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจชะมัดคุณแม่ทิ้งไม้หวายลงคุณพ่อก็รีบเข้ามารับตัวฉันที่กำลังทรุดลงพื้นทันที ท่านอุ้มฉันขึ้นมานอนแต่ฉันกอดคุณพ่อเพื่อร้องไห้ ฉันไม่ได้โกรธคุณแม่ที่ตีฉันแต่ฉันโกรธตัวเองที่ทุ่มเทความรักมากเกินไปต่างหาก
"พ่อรักไอริมากนะลูก ไอริยังมีพ่อมีแม่มีครอบครัวของเรา เข้มแข็งไว้นะลูก"
ฉันพยักหน้ารับรู้ก่อนจะล้มตัวลงนอนร้องไห้จนหลับไป ตื่นขึ้นมาเปิดเครื่องโทรศัพท์ก็เจอแชตมากมายจากคีริน ฉันอ่านมันหมดทุกบรรทัดแต่ก็แค่อ่านเท่านั้นฉันไม่ได้ตอบกลับและจะไม่ตอบกลับแชตนี้อีก
หลายวันผ่านไป
คีรินยังไม่ได้รับการตอบกลับจากไอริเลยเขารู้ว่าเธอถูกทำโทษจนตอนนี้เขาแทบไม่มีสมาธิที่จะเรียนพยายามส่งข้อความหาไอริแต่เธอไม่อ่านไม่ตอบ ถ้าเขาไม่กลับมาวันนั้นเพื่อเปิดกล้องวงจรก็คงไม่รู้ว่าไอริพยายามจัดการทุกอย่างเพื่อเขาขนาดไหน เสียดายที่กล้องไม่ได้บันทึกเสียงเขาเลยไม่รู้ว่าเหตุการณ์ก่อนหน้ามันเป็นยังไง
"นี่ไอริยังไม่รับสายมึงอีกเหรอวะ"
"เออดิ"
"นี่มันจะอาทิตย์นึงแล้วนะ มึงไม่ลองโทรหาที่บ้านไอริดูล่ะ เข้าทางผู้ใหญ่น่าจะดียังไงมึงกับไอริก็คบกันมานาน"
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอีกครั้งเพื่อทำตามคำแนะนำของไอ้เก่ง แต่พอผมลองกดโทรหาพ่อเธอผมก็กดวางสายทันที เพราะเธอตอบกลับมาแล้วผมรีบเปิดอ่านแชตด้วยหัวใจพองโต อยากได้ยินเสียงขี้อ้อนใจจะขาดอยู่แล้วไอริ
"เราเลิกกันเถอะ"
ผมนั่งมองแชตของไอริอยู่ประมาณห้านาที มือไม้ผมสั่นเทาจนเพื่อนผมต้องเขย่าตัวให้ผมมีสติ ผมขอตัวกลับบ้านเพื่อโทรเคลียร์กับไอริ ตั้งแต่คบกันมาไม่ว่าจะทะเลาะกันยังไงไอริไม่เคยโกรธผม ไม่เคยบอกเลิก ครั้งนี้ผมผิดที่ขึ้นเสียงใส่เธอ แต่ผมไม่อยากให้เธอใช้อารมณ์ในการตัดสินปัญหา อยากให้เธอใจเย็นและมีสติมากกว่านี้
ผมโทรกลับไปหาไอริแต่เธอไม่รับสายผมจึงตัดสินใจโทรไปหาคุณพ่อเธอแต่ท่านบอกผมว่าไว้กลับบ้านจะคุยกับไอริให้วันนี้ท่านมีเคสอยู่โรงพยาบาลคงได้กลับบ้านเช้า
อีกด้าน...
"เอาแบบนี้จริงดิสงสารคีรินนะไอริ" อิงอิงเช็ดผมไปมองหน้าไอริไป วันนี้ไอริหอบเสื้อผ้ามานอนกับอิงอิงที่โรงแรมเธอไม่อยากอยู่คนเดียว ไม่อยากคิดอะไรฟุ้งซ่าน
"ปล่อยให้บ้าไปเถอะ ถ้าคีรินโทรหาอิงอิงก็บอกไปแล้วกันว่าช่วงนี้ไอริไม่ค่อยอยู่บ้านออกไปหาเพื่อนทุกวัน"
"อืม แล้วผู้หญิงคนนั้นล่ะ"
"ปล่อยมันถ้าโง่เชื่อมันก็ตามใจ -_-"
วันต่อมา
คีรินเริ่มกระสับกระส่ายเมื่อคืนเขาร้องไห้จนเช้าเพราะแฟนสาวไม่ตอบแชตไม่รับสายเขาเลย พ่อของเธอกลับบ้านก็บอกไอริไม่อยู่ รอทั้งคืนจนเช้าอีกวันเธอก็ไม่ได้กลับบ้าน
"นี่มึงยังไม่ได้คุยกับไอริอีกเหรอวะ"
"ไอ้เก่ง ไอริบอกเลิกกูวะ ไอริไม่เคยเป็นแบบนี้เลย กูผิดที่ตะคอกใส่เธอ ผิดที่ปล่อยให้เธอร้องไห้ กูอยากบินไปหาไอริ"
"แล้วถ้าผลออกมาคือมึงเลิกกันจริงๆล่ะ ถ้าไอริตัดใจจากมึงไปแล้วมึงจะทำยังไง"
"กูไม่อยากเลิก กูรักไอริ...."
"งั้นกูขออวยพรให้มึงโชคดีแล้วกันเพื่อน"
เก่งตบไหล่คีรินเบาๆ เขาเตือนเพื่อนแล้วเรื่องมะเหมี่ยวช่วงที่แฟนเขามาหาเมื่อสองอาทิตย์ก่อน แฟนเขาเป็นคนพูดเองว่ามะเหมี่ยวดูสนิทกับคีรินมาก มากจนไม่เกรงใจแฟนของเพื่อนเลย และสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อมะเหมี่ยวเอาเรื่องนี้ไปพูดที่มหาวิทยาลัยเพื่อเรียกคะแนนน่าสงสาร จนมีแต่คนพูดว่าแฟนของคีรินนิสัยไม่ดี
หลังจากที่ไอ้เก่งกลับไปผมก็รีบเช็กตารางสอบ เพื่อหาวันหยุดยาวไปง้อไอริ แต่ตารางสอบกับตารางเรียนผมมีทุกวันเลย อีกอย่างมันพึ่งผ่านช่วงวันหยุดยาวมา
Airi Chat
Keerin: ไม่เลิกกันนะคะคนดี วันหยุดยาวช่วงปีใหม่จะกลับไปง้อนะอ้วน เก็บแก้มไว้ให้เค้าหอมด้วยล่ะ ไม่ตอบก็ได้แต่อย่าพึ่งดึงใครเข้ามานะ รักอ้วนมากๆรู้ไหม
จบการสนทนา
เธออ่านแต่ไม่ตอบ....
_______________
สมน้ำหน้าคีรินนะ ไอริยอมหนีไปหา ยอมโดนทำโทษแต่คีรินกลับเลือกเพื่อน ?
- ผู้เขียน
