“เร่เข้ามา เร่เข้ามาเหล่าพี่น้องเมืองอูหยวนทั้งหลาย” เสียงตะโกนก้องของชายหนุ่มผู้สวมเสื้อผ้าเก่าขาดหลุดลุ่ย สภาพเนื้อตัวมอมแมมราวกับขอทาน กำลังตะโกนเรียกผู้คนที่สัญจรไปมาให้หยุดอยู่หน้าร้านที่เคยเป็นร้านขายข้าวสารของเถ้าแก่จิน ใช่ ตอนนี้ร้านถูกปรับเปลี่ยนไปแล้ว จากร้านขายข้าวสารธรรมดากลายเป็นพื้นยกสูงเหมือนกับเวทีที่หน้าร้าน ซึ่งทั้งสามคนนั้นขออนุญาตเถ้าแก่จินและลงมือปรับปรุงกันทั้งคืนแทบไม่ได้นอน จนกระทั่งเกือบยามอู่การเตรียมการทั้งหมดก็เสร็จสิ้น แน่นอนการแสดงของเยว่สือก็ได้เริ่มต้นขึ้น
“ข้ามาเยือนเมืองอูหยวนวันนี้ มิใช่จะมาขอทาน…ฮ่า ฮ่า พวกเจ้าอยากรู้ไหมว่าข้ามาทำอะไร”
ผู้คนบางคนเริ่มหยุดดู เมื่อเห็นว่าจะมีการแสดงให้ดู
“ไม่รู้…ไม่รู้ล่ะสิ ฮ่า ฮ่า ฮ่า” เขาหัวเราะลั่น กางแขนกว้าง ก่อนจะใช้ไม้เท้าเคาะลงบนพื้นแล้วกวาดสายตามองโดยรอบ ตอนนี้มีคนหยุดดูเยว่สือเพียงแค่สี่ห้าคนเท่านั้น ดวงตาของเ
