“เยจีแกหายไปไหนมาเกือบซวยแล้วนะรู้มั้ย”ซอนมีถามเยจีเดินเซมาที่โต๊ะแล้วยิ้มหวานให้เธอ
“ทำไม มีอะไรหรอ”ฉันคงทำให้ซอนมีมันเป็นห่วงมากสินะมันดูดุๆนิดนึง
“เมื่อกี้ฉันโทรหาทำไมไม่รับซีโน่เดินมาหาแกที่โต๊ะเลยนะ”
“อ่อ~ เจอกันแล้วและก็ทะเลาะกันอีก”ฉันพูดถอนหายใจเซ็งๆ แต่ไม่อารมณ์เสียแล้วแหละเพราะจองกุกช่วยเอาไว้
เมื่อกี้ที่ฉันอยู่กับจองกุกเราไม่ได้มีซัมติงนะแค่จูบกับลูบไล้กันนิดหน่อย ก็ทำให้ฉันรู้สึกผ่อนคลายอารมณ์ดีขึ้นเยอะเลยแหละ
“พี่ซีโน่ดูเป็นห่วงแกมากเลยนะ”ซอนมีเธอพอจะดูออกตอนที่ซีโน่เข้ามาถามถึงจะไม่แสดงออกแต่สายตาบอกชัดเจน
“ซอนมีเอาอะไรมาพูด ไม่ใช่เลยสักนิด”ฉันเถียงเลยนะถ้าเป็นห่วงจริง ทำไมต้องดุด่ากันด้วยล่ะพูดดีๆก็ได้
“เยจีแกฟังและใจเย็นๆนะ ถ้าเค้าไม่เป็นห่วงจะเดินตามหาแกทำไม เค้าอาจจะไม่แสดงออกก็ได้นะ”
“ก็มาดุฉันไง แถมยังด่าฉันแรดอีก!”
“เห้อ~แกนี่นะ กินเบาๆใจเย็นๆ”ซอนมีส่ายหน้ามอ
