ติ่งน่อง~ ติ่งน่อง~
กึก~
“ว่าไงคะ”ฉันถามพี่จียง วันนี้มาหาแต่เช้าเลยดูเหมือนรีบไงไม่รู้
“ไลน์อ่านบ้าง ไม่อ่านจนต้องมาหา”จียงพูดบ่นเยจีแล้วผลักหัวเบาๆ
“กำลังกินข้าวดูหนังอยู่”ฉันไม่ได้จับโทรศัพท์เลยหนิใครจะไปรู้
“กล่องอะไรหรอ”ฉันชี้กล่องสีดำที่พื้น มาหาฉันหรือว่าจะมีของมาให้นะ
“ฝากไปให้ไอ้ซีโน่หน่อยของสำคัญ”
“ไม่ไป พี่ก็เอาไปให้สิ”ฉันปฏิเสธทันทียังไม่อยากเจอหน้าตอนนี้เลย ไม่รู้สิฉันไม่อยากไปมันไกลนะ
“พี่ไปทำงานมีประชุม”จียงพูดแอบดุเยจีทำหน้าดื้อไม่ยอมไป
“มันทางผ่านไม่ใช่รึไง”
“โรงพยาบาลกับร้านเสื้อผ้าคนละทางกันนะ”ฉันพูดให้เคลียร์เข้าใจตรงกัน ร้านฉันกับโรงพยาบาลห่างกันเยอะมาก
“มันอยู่โชว์รูมรถ”
ฉันร้องอ่อแล้วพยักหน้าเข้าใจเห็นว่าพี่จียงรีบไปทำงานหรอกนะไม่งั้นฉันไม่ไปหรอก ถึงในใจอยากจะไปก็เถอะ
“ก็ได้ แล้วมันคืออะไรหรอ”ฉันถามของในกล่องสีดำ ปกติเห็นกล่องส่งของสีปกติที่เค้าใช้กันอั
