สองเท้ารีบก้าวอาด ๆ เข้าห้องนอนเพื่องีบพักสายตาด้วยความเหนื่อยอ่อน มือบางสไลด์หน้าจอแล้วกดบันทึกเบอร์โทรศัพท์ที่เพิ่งโทรเข้ามาเมื่อครู่เอาไว้ด้วยชื่อที่เต็มไปด้วยความหมั่นไส้
‘หมาป่าเจ้าเล่ห์ห่มหนังไซบีเรียนหน้ามึน’
“นี่ถ้าไม่ติดว่าจำกัดตัวอักษรนะ ฉันจะพิมพ์ชื่อพันธุ์หมาดื้อทุกตัวลงไปในช่องให้หมดเลย… คุณนี่มัน ชิ !" เลลาจิ๊ปากแล้ววางโทรศัพท์ไว้ข้างหัวเตียง ยกผ้าห่มขึ้นคลุมตัวก่อนหลับตาลง ความอ่อนล้าจากกิจกรรมที่ต้องใช้สมองตลอดวันทำให้เธอจมลงในห้วงนิทราอย่างไม่ยากเย็น
กลางดึกคืนนั้น เสียงเรียกเข้าจากสายที่ไม่ระบุที่มาดังขึ้นในความมืดมิด เลลาขยับพลิกตัวอย่างงัวเงีย เธอเพิ่งรู้ตัวว่าไม่ได้เปิดไฟในห้องทิ้งไว้ ดังนั้นสิ่งเดียวที่ให้ความสว่างในตอนนี้คือแสงพระจันทร์ที่ส่องลอดม่านเข้ามาอาบภายใน
หญิงสาวดึงเอาสายชาร์จออกจากโทรศัพท์แล้วรีบกะพริบตาเพื่อปรับโฟกัสสายตา แม้ว่าเบอร์ที่โชว์อยู่จะไม่มีก
