"คุณแน่ใจแล้วเหรอฮันน่าถึงได้ตัดสินใจรับปากเขาออกไปแบบนั้น ผมไม่เห็นด้วยเลยสักนิดกันยายังเด็กอยู่เลย บอกตรงๆ ผมหวงลูกสาว แล้วก็ห่วงมากด้วย" อีธานนั่งลงข้างๆ ภรรยาของเขาที่ห้องรับแขก พร้อมกับจ้องหน้าและกุมมือหญิงท้องแก่เอาไว้
"ฉันเชื่อว่าสิงโตจะไม่ทำให้กันยาเสียใจ ตุลาก็เล่าให้เราฟังแล้วไม่ใช่เหรอ สองคนนั้นรักกันแค่ไหนคุณก็รู้ ตั้งแต่เล็กจนโตสิงโตคอยปกป้องกันยาเสมอ" ฮันน่าพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนนุ่มนวลชวนฟัง พร้อมกับเหตุผล ที่เธอกำลังพยายามอธิบายให้ผู้เป็นสามีได้เข้าใจ
"แต่ยังไงผมก็คิดว่าลูกสาวเรายังเด็กอยู่เหมือนเดิม ทำไมไม่รอให้ลูกเรียนจบก่อนละครับ... หื้ม" อีธานยังคงพูดจาออกไปด้วยน้ำเสียง ที่ฟังดูอบอุ่น เขาไม่เคยใช้คำพูดที่รุนแรงกับฮันน่าเลยสักครั้ง ไม่ว่าจะโกรธเธอแค่ไหนก็ตาม เมื่อเธอคือผู้หญิงที่มีคุณค่ากับเขา
