...เมียรักสวมรอยแค้น… บทที่17.

1530 คำ

เขาปลุกความรู้สึกรุ่มร้อนภายในตัวของหญิงสาวให้ลุกเพลิด ญาดาเผลอตัวครางกระเส่า เธออยากผลักไสเขา แต่ทำไม่ได้อย่างใจคิด ผิวกายเธอเต้นยุบยับ กระสันเสียวบางอย่าง และพยายามกระเสือกกระสนหนี แต่ปกป้องไม่ยอม เขาเบียดตัวตนใหญ่อลังการกับเนินนางกลางหว่างขาญาดา จนเธอครางเสียงระโหย เมื่อความหวานซ่านแผ่กระจายทั่วตัว เธอหยัดลำตัวขึ้นสูง กางนิ้วขยุ้มบั้นท้ายเขาใต้เอวสอบที่กดชิดกับลำตัวอ่อนบาง มันคือบทรักดิบเถื่อน รวดเร็วจนมองไม่ทัน แถมบรรยากาศเป็นใจ ไม่มีใครอยู่ในบ้าน กลางวันแสกๆ ที่อากาศร้อนแทบทนไม่ไหว เมื่อผสมกับความร้อนแทบระเบิดในกาย มันเลยเป็นความหฤหรรษ์ที่หยุดไม่ได้ ปกป้องตลบชายกระโปรงญาดาขึ้นสูง กระชากกางเกงชั้นในจนขาด และเสือกเสยแก่นกายแข็งตึงกลางแอ่งน้ำชุ่มชื้น “ยะ อย่า” ญาดาครางห้ามเสียงกระท่อนกระแท่น “สายไปแล้วคนสวย” ชายหนุ่มกระซิบตอบ เสียงแหบพร่า เขาพยายามหักห้ามความรู้สึกดิบเถื่อนอย่างที่สุ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม