สองมือของชายหนุ่มยุ่มย่ามยิ่งกว่าหนวดปลาหมึก ที่ตะปบแตะ จับนั่น ขยำนี่จนเธอตั้งรับไม่ทัน ปากอิ่มโดนปล้นจูบและเธอก็ดันเผลอเงยหน้าให้เขาสัมผัสได้เต็มที่ มือที่ควรขัดขืน กลับวางนิ่งบนแผ่นอกเขา ปล่อยให้ความรัญจวนรุมเร้า ปล่อยให้ความวาบหวามเข้าครอบงำ จนผิวกายสั่นกระตุกช่องท้องบิดเป็นเกลียว
ปกป้องหรี่เปลือกตา พรมจุมพิตทั่ววงหน้า โอบกอดญาดาแน่นๆ เขาถอนปาก เลื่อนมือลงไปกระตุกชายเสื้อคลุม
“ปะ ปล่อย! ปล่อยนะ”
เสียงห้ามไม่ได้ทำให้ปกป้องสะเทือน อารมณ์เขาไปไกลสุดกู่ ยากที่จะมอดดับเสียแล้ว
“ไม่ทันแล้วหวา ผมมีสิทธิ คุณไม่ควรห้าม” ตัณหาบังตา ผิดถูกเป็นยังไง เวลานี้ปกป้องไม่สนแล้ว เขาซุกหน้าแนบลำคอเรียว กดริมฝีปากดูดเบาๆ บนผิวเนียน และพึมพำชมแนบผิวกายหอมหวาน กดปลายนิ้วเลื่อนไถลลงไปกลางแอ่งเกสรจนญาดาสะดุ้ง
ญาดาพยายามขัดขืนดูเหมือนจะไร้ประโยชน์ เธอแน่ใจว่าตนเองแข็งแรง แต่หนุ่มแข็งแรงกว่า เรี่ยวแรงเขามีเ
