พร้อมคำถาม มือผ่าวร้อนก็เลื่อนมาเกาะกุมเอวบางนอกผ้าซีทรูและลูบไล้ในแบบที่ทำให้กณิการ์แทบจะร้องขอให้เขาวางตัวเธอลงบนเตียง แต่สติอันน้อยนิดยังพอมี มือบางผลักตัวเขาออก ก้มหน้าก้มตาจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย ก่อนเอ่ยบอกกระท่อนกระแท่น
“คุณลงไปรอข้างล่างก่อนนะคะ” เธอลูบหน้าลูบผม พยายามเรียกสติตัวเองให้กลับมา และนึกขอบคุณที่เวนิตาหายไปไหนเสียแล้วก็ไม่รู้ “เดี๋ยวฉันตามลงไป”
เขายืนนิ่งครู่หนึ่ง ก่อนพยักหน้าแล้วก้าวออกจากห้องไป ปล่อยให้หญิงสาวทิ้งตัวลงนั่งบนขอบเตียงอย่างหมดแรง และเริ่มระลึกได้ว่าเธออยู่บ้านเดียวกับผู้ชายที่อันตรายต่อร่างกายและหัวใจเธอเหลือเกิน
นานกว่าสามสิบนาทีที่หญิงสาวจะทำใจได้และเติมแป้งเติมลิปสติกใหม่ราวกับเมื่อครู่นี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น เธอเดินลงมาจากบันไดชั้นสองด้วยมาดของนางพญา ไร้ร่องรอยความเขินอายกับเรื่องเมื่อครู่จนแมทเทียที่รออยู่ข้างราวบันไดแอบนึกทึ่ง
ในขณะที่กณิก
