กณิการ์เม้มริมฝีปาก รู้สึกถึงเลือดฝาดที่กระจุกรวมตรงแก้ม
เธอสะดุ้งเมื่ออ้อมแขนนั้นโอบรัดแรงขึ้น และรู้สึกเหมือนหัวใจจะกระโจนออกจากอกเมื่อใบหน้าหล่อเหลาเปียกชื้นก้มลงมาหา กณิการ์กำมือตรงอกเขา หลับตาปี๋ หัวใจเต้นโครมครามระรัว เธอสะดุ้งเฮือกอีกหนเมื่อหน้าผากเขาชิดลงมากับหน้าผากเธอ สมองสั่งให้ตัวเองผลักเขาออก แต่หัวใจที่เต้นเร็วเกินไปกลับบันดาลให้ร่างกายอ่อนเปลี้ยหมดเรี่ยวแรงจะขัดขืนอย่างน่าโกรธตัวเองนัก
“หลิน...” เขากระซิบ ริมฝีปากจรดแก้มนิ่ม ความแกร่งกร้าวฉกรรจ์ของวัยหนุ่มแข็งขึงดึงดันอยากจะออกจากกางเกงว่ายน้ำใจจะขาด มันบดเบียดหน้าท้องเธอจนกณิการ์ตัวสั่น แต่กระนั้นหญิงสาวก็ยังคงยืนหลับตาแน่นไม่หนีห่างจากเขา
ถ้าไม่ผลักก็คือยินยอม
แมทเทียคิดเข้าข้างตัวเองด้วยความอดใจไม่ได้ ริมฝีปากรุ่มร้อนบดเบียดเรียวปากนุ่มละมุนอย่างอ่อนโยน มือหนารัดร่างบางแนบแน่นจนแม้สายลมก็มิอาจพัดแทรก ลิ้นร้ายบดเบียด
