น้ำเสียงเล็กตามด้วยใบหน้าสวยที่ชะโงกมามองทำให้ผมตกใจเกือบจะหงายหลังตกเก้าอี้ไม้ตัวยาว แต่ก็ได้เห็นเพียงรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของคนตัวเล็กที่นั่งลงข้างๆ จำต้องทิ้งก้นบุหรี่ลงพื้นใช้ปลายรองเท้าผ้าใบเหยียบจนแหลก
“คุณมาได้ยังไงครับเนี่ย ดึกแล้วนะ”
“ดึกตรงไหนคะ? แค่สองทุ่มเอง อีกอย่างเอยก็แวะเอาสมุนไพรมาให้ค่ะ แม่เอยฝากมาให้คุณลุง” เธอยื่นถุงกระดาษสีน้ำตาลที่บรรจุสมุนไพรไว้สำหรับชงดื่ม ผมจึงรับมาไว้กับตัวพลางสบตากับเจ้าเอย “ว่าแต่... ทำไมคิ้วขมวดแบบนี้ล่ะคะ”
ไม่ว่าเปล่าก็ยกมือทั้งสองข้างประคองแก้มผมไว้ ก่อนจะใช้นิ้วมือดึงหัวคิ้วขึ้นจนหน้าตาของผมยู่ยี่ตามที่เจ้าเอยต้องการ ซึ่งแน่นอนเธอก็ขำกับการกระทำในตอนนี้ด้วย จำต้องจับมือเธอออกมาและเขกศีรษะเธอเบาๆ แต่เจ้าเอยก็แอคติ้งใหญ่เกินเบอร์คือทำหน้าบูดและเอนศีรษะซบไหล่ของผม
“มีเรื่องให้คิดนิดหน่อยน่ะครับ ไม่ต้องห่วง” กดจูบลงบนเส้นผมสีดำที่หอมเฉพาะ “
