“ผมไม่ได้ต้องการแบบนั้น” พี่หินนั่งย่อลงตรงหน้าฉัน เขาถอนหายใจก่อนจะหลับตาลงพยายามสกัดอารมณ์ของตัวเองในเวลานี้ “วันนั้นที่ผมทำไป ผมแค่รู้สึกแย่”
“...”
“ผมขอโทษที่ตวาดคุณ” ฉันไม่รู้ว่าตัวเองควรรู้สึกยังไง แต่ตอนนั้นมันแย่มากจริงๆ นะ “ผมรู้ว่าคุณรู้สึกแย่กับสิ่งที่ผมทำ คุณจะไม่ให้อภัยผมก็ได้... ผมรู้ตัวเองดีเสมอ”
พี่หินลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก่อนจะยิ้มมาให้ และแน่นอนว่ามันเป็นยิ้มที่ฝืนใจอย่างมากฉันรู้สึกได้ “คุณไฟแบดบอยก็จริง แต่เขานิสัยดีเหมาะสมกับคุณ”
“รถเสร็จแล้วเหรอครับพี่หิน?” ฉันหันหน้าหนีพี่หินและมองตรงไปยังท้องถนน ไม่ต่างจากพี่หินที่หันไปคุยกับพี่ไฟ
“ครับ ใบเสร็จอยู่ที่คุณผู้หญิง” พี่ไฟเดินมารับใบเสร็จจากมือของฉัน “เที่ยวให้สนุกนะครับ”
“ขอบคุณครับพี่หิน เดี๋ยวซื้อของมาฝาก”
ร่างสูงยิ้มและโค้งศีรษะให้กับพี่ไฟ แต่ไม่วายก็มองสบตากับฉันไม่นานเขาก็หมุนตัวเดินกลับเข้าไปในอู่ ฉันน่ะ..
