“แพร เธอน่ากินจัง”
แพรวิภาไม่รู้ว่าตัวเองใกล้เคียงกับคำนั้นมากแค่ไหน แต่คำนั้นของเขามันชวนเชื่อมาก ดวงตาหวานคลอน้ำ มุมปากขยับเป็นรอยยิ้ม มือไม้เริ่มอยู่ไม่เป็นสุข ขยุกขยิกไปมาเพราะอยากสัมผัสร่างกายคนตัวโต
“เอาสิ อยากจับตรงไหนก็จับ อยากดูดตรงไหนก็ได้ วันนี้ฉันจะตามใจเธอเอง เด็กดี”
ใบหน้าสวยร้อนผ่าวหนักกว่าเดิม มือเลื่อนไปหยุดแถวเอวสอบ กล้าๆกลัวๆจนคนด้านบนสังเกตได้ มือใหญ่คว้าเข้าหลังมือ บังคับมาวางตรงเป้ากางเกง ขยับนำให้มือเล็กเคล้นคลึงเบาๆ
“อืม พอใจไหม อยากสัมผัสมันมากกว่านี้หรือเปล่า”
อึก!
แพรวิภากลืนน้ำลายลงคอ หวั่นกลัวว่ามันจะกลายเป็นเรื่องยาก เธอไม่เคยทำแบบนั้นให้อัษฎาวุธเลย ทั้งการใช้มือชักรูด รวมไปถึงการครอบครองมันด้วยปาก แปลกมากที่ตอนนี้เธออยากจะทำ ทั้งๆที่มันมีขนาดใหญ่กว่ามากโข แต่เธอคิดว่าตัวเองน่าจะทำได้
“เธออยากลองกินมันไหมแพร”
เขตแดนเริ่มขำตัวเองไม่ออก ตอนแรกเขาแค่ล
