ท้องฟ้ามืดมิดของที่นี่ ดูมืดมนเสมอสำหรับเธอ แม้จะบอกตัวเองว่าต้องอยู่อีกนานเพราะหนี้มันเยอะมากๆ แต่เธอกลับไม่อยากอยู่ที่นี่แม้วินาทีเดียว เธอโกรธเกลียดเขามาก อยากออกไปลากคอเขามาชดใช้สิ่งที่ก่อไว้เอง แต่ก็ทำแบบนั้นไม่ได้ เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาอยู่ที่ไหน ถูกคนอื่นฆ่าตายไปแล้วหรือยัง
“ถ้าแพรเจออัษ แพรอยากจะฆ่าอัษด้วยตัวเอง”
หญิงสาวทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ยาว ทอดสายตามองออกไปด้านนอก พิงหลังกับพนักเก้าอี้ หลับตาลงช้าๆพลางนึกถึงเรื่องราวในอดีต
ชีวิตเธอควรจะดีกว่านี้ ถ้าหากแม่ของเธอไม่พาหนีออกมาจากพ่อ เธอไม่รู้เลยว่าทำไมแม่ถึงทำแบบนั้น สั่งห้ามเธอไม่ให้กลับไปหาพ่อ รวมถึงลบตัวตนของเธอกับแม่ออกไปด้วย แต่ถ้าหากเธอยังอยู่กับพ่อ เธออาจจะไม่ต้องเจอกับอัษฎาวุษ ไม่ต้องลำบากใช้หนี้แทนเขาด้วย
“น้องแพร”
“อ้าว พี่ลิลลี่ ไปข้างนอกมาเหรอคะ?”
“เปล่าจ้า พี่ลงมาส่งลูกค้าน่ะ”
ลิลลี่ชี้มือไปที่ลูกค้าหนุ่มหล่อซ
