มาร์คัสถอนหายใจยาว ประคองแม่นมพิศให้ทรุดตัวลงนั่งบนโซฟา จับมือเล็กเหี่ยวย่นของท่านไว้ พร้อมกับเอ่ยบอกถึงเหตุผลที่ตนเองยังกลับบ้านในตอนนี้ไม่ได้
“นมครับ ผมกลับบ้านตอนนี้ยังไม่ได้นะครับ ผมมีเรื่องต้องให้สะสางอีกหลายเรื่อง”
“เรื่องอะไรกันค่ะ มันร้ายแรงมากถึงกับกลับบ้านไม่ได้เลยหรือคะ”
คราวนี้แม่นมพิศเต็มไปด้วยความกังวล กลัวว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีกับคนที่นางรักไม่ต่างจากลูกในไส้ อีกทั้งยังหวาดกลัวกับการสูญเสียที่จะเกิดขึ้นกับตระกูลคลาร์กอีกครั้ง
มาร์คัสรู้ว่าคำพูดของเขากำลังทำให้แม่นมพิศเป็นห่วงเป็นกังวลอย่างมาก ก็นึกโทษตัวเองที่ไม่น่าพูดเช่นนี้ออกมา แต่เมื่อพูดไปแล้ว จำต้องเอ่ยบอกความจริงกับท่านทั้งหมด เพื่อไม่ให้แม่นมพิศเป็นกังวลด้วย
“ก็ไม่มีอะไรร้ายแรงมากหรอกครับ คือตอนนี้ผมต้องรับผิดชอบชีวิตของสาวน้อย สาวใหญ่ถึงสองชีวิตด้วยกันนะครับ”
“อะไรนะคะคุณมาร์คัส!”
แม่นมพิศร้องถามเสียงหลง
