ถูกวาร์ปมาเป็นสตรีมเมอร์ที่ดังที่สุดในกาแล็กซี่

ข้าวผัดหมู

อยู่ดีๆ เสียงของผู้คนและแชทข้อความก็หายไปไม่มีข้อความอะไรขึ้นมาใหม่บนหน้าจอเลยจนร่างบางนึกแปลกใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทั้งที่ก่อนหน้านี้ข้อความยังคงพูดคุยกันปกติแท้ๆ แต่เพียงไม่นานทุกอย่างดันตกอยู่ในความเงียบจนเธอแปลกใจแล้วแปลกใจอีก

“เกิดอะไรขึ้นเหรอเปล่า ทำไมทุกคนเงียบไป”

“…”

“ยังอยู่กันไหมหรือว่าไปกันหมดแล้ว”

บาบิออล: ยังอยู่

ซาล่า: มันคืออะไร? มันอร่อยมากกกก

ชายผู้ยิ่งใหญ่: สุดยอด!! ทำไมมันอร่อยกว่าที่ผมซื้อในห้างอีก รสชาติดีกว่าหลายเท่าเลย

ดาวจักรพรรดิ์: ยังอยู่ดี อร่อยมากเลย

วาน่าที่พอเห็นข้อความก็ชื่นใจขึ้นเยอะเลยเพราะกลัวว่าคนที่นี่จะไม่ถูกปากกับอาหารไทยแต่เมื่อเห็นท่าทางของคนที่เข้ามาดูเธอทำเอาเจ้าตัวจึงยิ้มไม่หุบ แต่ละคนพูดกันไปมาราวกับไม่เคยได้สัมผัสกับอาหารแบบนี้มาก่อนในช่วงชีวิตส่วนเธอก็ใช้ช้อนตักอาหารที่ตนทำเข้าปากเพื่อชิมรสชาติของอาหารแม้ว่ามันจะเป็นอาหารธรรมดาทั่วไปที่ไม่มีอะไรให้น่าสนใจก็ตามแต่สำหรับที่นี่อาหารพวกนี้มันใหม่มากๆ เลย

“ก็จบกันไปแล้วนะคะ สำหรับเมนูข้าวผัดหมูหวังว่าทุกคนจะชอบเมนูนี้ตอนแรกคิดว่าจะพูดว่าไม่อร่อยแล้วซะอีก ยังไงก็ยินดีที่ได้รู้จักกันนะ”

ชายผู้ยิ่งใหญ่มอบดอกไม้ช่อใหญ่ให้คุณ x10

บาบิออลมอบหีบสมบัติให้คุณ x10

ซาล่า: นักเปย์ที่แท้จริงมันเป็นอย่างนี้ชายผู้ยิ่งใหญ่อย่าไปยอม อย่าไปยอม

ดาวจักรพรรดิ์: เมนูข้าวผัดอันนี้ถ้าไม่มีหมูใส่อย่างอื่นแทนได้ไหม

“ถ้าเกิดว่าไม่มีหมูใส่อย่างอื่นไปแทนก็ได้นะ เช่นกุ้ง ไก่ ปูแล้วแต่คนว่าอยากใส่อะไรลงไปเลยถ้าใส่ปูก็จะเรียกว่าข้าวผักปูเอาไว้วันหลังจะมาทำเมนูข้าวผัดอีกนะอย่างข้าวผัดต้มยำทะเล ข้าวผัดน้ำพริกเผาไข่ลาวา ข้าวผักสับปะรด ข้าวผัดกุนเชียง แล้วแต่ว่าคนทำอยากจะใส่อะไรลงไปเลยงั้น” ร่างบางที่พึ่งเห็นข้อความตัวใหญ่พร้อมรางวัลที่ผู้ชมส่งมาให้ที่หน้าจอก็ดีใจขึ้นมาทันที

“โอ๊ะ! ขอบคุณที่ให้ของขวัญหนูน้า”

ซาล่า: จะสตรีมอีกเมื่อไรอีกไร

“น่าจะเป็นช่วงเย็นเพราะเป็นเวลาที่ต้องทำอาหาร เพราะอย่างนั้นอย่าลืมติดตามและรอกันได้เลยว่าตอนเย็นเราจะมีเมนูอะไรมาทำให้ดูกัน วาน่าคนนี้จะทำอาหารอะไรถ้าใครที่อยากทำตามก็อย่าลืมถ่ายรูปมาอวดวาน่าด้วยนะยังไงวันนี้ต้องลากันไปก่อนอย่าลืมนะ!! อย่าลืมมาดูวาน่าสตรีมด้วยนะ บ๊ายบาย” (^v^)

พูดจบร่างเล็กก็ปิดสตรีมลงทันทีด้วยรอยยิ้มก่อนที่เจ้าตัวจะทานอาหารก็ต้องถ่ายรูปเสียก่อนและไม่ลืมที่จะลงทุนไปสมัครเว็บหรือโซเชียลต่าง ๆ ของที่นี่ซึ่งมีแต่เรื่องน่าสนใจโดยส่วนใหญ่บางคนจะลงรูปที่ตัวเองไปเที่ยวหรือทำนั่นนี่ตามแต่ใจ ในโซเชียลไม่ค่อยจะมีคนคนลงรูปอาหารปรุงสุกมากนักเพราะไม่เป็นที่นิยมคนส่วนใหญ่ที่โพสต์จะเป็นพวกมีเงินเพราะต้องไปทานที่ร้านและราคาค่อนข้างสูงพอสมควรอีกทั้งรสชาติยังไม่ถูกปากคนทานอีกด้วยทำให้กระแสการทานอาหารปรุงสุกมีน้อยมาก

โซเชียลมีรูปร่างหน้าตาเหมือนของโลกเราเลยเหอะ แต่ต่างกันตรงที่ว่าเรารู้การเคลื่อนไหวของทั้งกาแล็กซีเท่านั้นเอง

ไหนดูสิมีอะไรบ้าง นี้ไงสมัครเสร็จแล้วชื่อก็เป็นชื่อช่องนี่แหละ

ทีนี่เราก็ทำการทำงานของเราดีกว่า นั่นคือการถ่ายรูปอาหารก่อนกินกันอุสาจัดหน้าตาให้สวยขนาดนี้จะไม่ถ่ายก็เสียดายอีกอย่างที่นี่ไม่ค่อยมีคนถ่ายรูปอาหารปรุงสุกแบบเราเสียด้วยจะมีก็แต่อาหารแปรรูปที่เหลวๆ

อย่างคนที่โพสต์ว่าอาหารแปรรูปยี่ห้อนี้รสชาติดีมากเลยรสเบอร์เกอร์สเต็ก คือ? ถึงแม้ว่าหน้าตาของรูปมันจะเหมือนแต่การที่จะเอาเบอร์เกอร์ไปทำเป็นของเหลวมันจะไม่มากไปหน่อยเรอะ!! แล้วแบบนี้รสชาติมันจะเป็นยังไงก็เหมือนกินน้ำนะสิ

ของอร่อยอย่างนี้ทำให้เสียของหมด วาน่ารับไม่ได้...

ช่างเถอะโพสต์รูปดีกว่า

ติ้ง

เสียงแจ้งเตือนการโพสต์ของร่างเล็กจบลงเจ้าตัวก็หาที่ตั้งมือถือพร้อมหาซีรีส์หรือละครดูตามแบบฉบับนิสัยแม้ว่าพอมาที่นี่จะ

เสียดายเรื่องซีรีส์เกาหลี จีน หรือละครน้ำเน่าแล้วมันก็รู้สึกเสียดายไม่ได้ แต่ไม่เป็นไรมาที่ใหม่มันก็ต้องมีอะไรใหม่ๆ ให้ดูบ้างแหละเพราะ

ที่นี่เจริญแล้วการจะมาสร้างละครตบตีก็ไม่น่าจะมี (รึเปล่า) นิ้วมือเปิดหาช่องจนได้เรื่องที่น่าสนใจเกี่ยวกับอวกาศ การเดินทาง ที่ไม่น่าจะแนวรักแล้วเจ้าตัวก็กดดูทันทีก่อนที่จะมาพิธีต่อไปนั่นคือการกินไปด้วยดูไปด้วย

วัฒนธรรมที่ไม่มีทางแก้ไขได้ของเรา

“ง้ำๆๆ รสชาติอร่อยเหมือนเคยวันหลังลองไปหาร้านอื่นกินดูดีกว่า”

เจ้าตัวไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้ในเรื่องที่จ้าตัวพึ่งจะสตรีมไปเมื่อไม่นานมานี้เพราะทันทีที่มีข่าวเรื่องของการที่คนอีกกาแล็กซีที่มาจากที่ห่างไกลที่กำลังเป็นข่าวแต่ไม่ค่อยจะมีคนสนใจเท่าไรนักเปิดช่องบูทูปเพื่อสตรีมลงในเว็บเหมือนเรื่องปกติ แต่ที่ไม่ปกติคือเรื่องราวและสิ่งที่เกิดขึ้นในสตรีมต่างหากที่น่าสนใจ

ซาล่า: อยากเอามาอวดพึ่งหลงเข้าไปดูสตรีมช่องที่พึ่งจะเปิดใหม่น้องน่ารักมากเลย ตัวเล็กน่ารักผมสีดำน้ำตาลหน่อยๆ ผิวขาวหน้าตาคล้ายกับชาวเอเวอร์เลี่ยนเลยแต่ไม่เหมือน น้องทำเกี่ยวกับอาหารลงทุนทำอาหารต่อหน้าต่อตาให้ดูเลยจ้า... บอกเลยว่าหอมมากอร่อยมากไม่เหมือนที่เคยไปกินในร้านเลย

โพสต์ของหญิงสาวที่อวดรูปภาพเสมือนที่ตนได้ลองชิมอาหารเข้าไปด้วยสีหน้าอิ่มเอ็มใจถึงพร้อมข้อความกับการบรรยายรูปลักษณ์ของเจ้าของช่องก่อนที่จะมีคนอื่นมาสนใจเพราะรูปที่ถ่ายลงไปทำให้คนที่กำลังเล่นโซเชียลอยู่เกิดสนใจขึ้นมา

...ช่องไหนเดี๋ยวไปตาม น่ากนมากกินได้จริงเหรอ

...อาหารปรุงสุกรสชาติไม่อร่อยนะ กินไปได้ไงเคยไปกินที่ร้านไม่อร่อยเลย

ซาล่า: อร่อยนะ น้องคนนี้ทำอร่อยมากชื่อนางชื่อวาน่าที่ทางกำลังเป็นข่าวอยู่แต่ไม่ค่อยมีคนสนใจน้องน่ารักมากเลย (^v^)

...น่ากินมาก แค่ดูรูปก็หิวแล้วช่องไหนครับหวังว่าสัญญาณเครื่องผมจะดีพอที่จะดูสตรีมของน้องได้นะ (T^T)

…ไปตามดูมาเมื่อกี้นี้เลย กำลังจะออกไปหาซื้อวัตถุดิบมาลองทำดู

...น้องน่ารักจริง กำลังดูอยู่เลยเสียดายไม่ทันตอนนางสตรีม

อีกด้านภายในห้องรับแขกขนาดใหญ่ที่มีข้าวของเครื่องใช้ที่แค่เห็นก็บอกได้ถึงฐานะของครอบครัวว่าเป็นพวกมีเงินมากแค่ไหนโดยชายวัย 40 กว่ากำลังนั่งมองอาหารเสมือนที่ตนพึ่งจะได้มาด้วยแววตาสดใสแม้ว่าจะลองชิมไปแล้วสามารถรับรู้ได้เหมือนของจริงเพราะโมเลกุลของตัวต้นฉบับก็ตามแต่ก็ไม่สามารถทำให้อิ่มท้องได้ เพราะมันเป็นเพียงแค่ของเสมือนเท่านั้น

อยากกินของจริงจัง ขนาดของเสมือนยังอร่อยขนาดนี้ถ้าเป็นอาหารจริงๆ จะขนาดไหนนะ

“นายท่าน ยานมาแล้วครับนายท่านต้องการไปที่ไหน”

คนดูแลที่เดินเข้ามาถามเจ้านายของตนเองที่จ้องมองอาหารปรุงสุกที่ไม่รู้ไปได้มาจากที่ไหนตาเป็นมันพอดูจบแล้วเจ้านายของเขาก็เกิดนึกคึกอย่างเข้าครัวที่ไม่มีอะไรเลยนอกจากเครื่องแปรรูปอาหาร ทำให้เจ้านายของเขาที่ไม่มีท๊าง...ไม่มีทางที่จะลงไปเดินซื้ออะไรเองกลับมีอะไรไม่รู้มาดลใจให้เจ้านายของเขาอยากจะไปห้างเพื่อไปซื้ออุปกรณ์ทำครัวเข้ามาในบ้าน

“พ่อจะไปไหนนะ มันเป็นเวลาพักร้อนของพ่อนะ” ลูกชายอายุวัย 20 กลางๆ เดินเข้ามาจากด้านนอกหลังจากที่เขาไปดูแลงานของบริษัทเสร็จก็รีบกลับมา พอมาถึงก็เห็นว่ามียานเตรียมพร้อมที่จะไปไหนสักทีจึงเข้าไปถามไม่คิดว่าพ่อของเขาที่ชอบอยู่บ้านเป็นชีวิตจิตใจจะอยากออกไปข้างนอกเพื่อไปซื้อของเอง

"พ่อก็พักอยู่นี้ไง พ่อจะไปซื้อของเองมันแปลกมากเลยหรือไง”

“แปลก แล้วนั่นอะไร”

“…”

“อาหารปรุงสุกเหรอปกติพ่อไม่ชอบนิ”

“ตอนนี้พ่อชอบแล้ว พ่อกะว่าจะไปซื้ออุปกรณ์ทำครัวมาไว้ที่บ้านนะแล้วทำอาหารดู” ทันทีที่คนเป็นพ่อพูดจบก็ตักอาหารเสมือนที่ได้มาเข้าปากเป็นคำสุดท้ายทำเอาคนเป็นลูกชายที่ไม่คิดว่าจะได้เห็นมุมนี้ของพ่อตัวเองถึงกับขมวดคิ้วว่ามันเกิดอะไรขึ้น

หรือพ่อของราจะว่างเกินไปเลยอยากหาอะไรทำ?

ด้านวาน่า

ทางด้านวาน่าที่ตอนนี้ไม่มีเรียนแล้วเพราะก่อนหน้านี้ตนเองเรียนสายอาชีพพอมาที่นี่ก็ไม่ได้เรียนอีกเลยทำให้ไม่มีอะไรทำปกติแล้วเธอถ้าไม่ทำอาหารก็ปลูกผักกับถัดโครเชต์ที่ได้วิชานี้จากมี่อยากจะถ่ายทอดมาสู่ลูกสาว พอได้ฝึกก็เกิดชอบขึ้นมาเพราะมันทำมีสมาธิมากขึ้นและเวลาอยากทำอะไรก็ถักมันขึ้นมาเอง

ถ้าอยากได้ตุ๊กตาก็ถักมันขึ้นมาเท่านั้นเองไหนๆ เราก็ไม่มีอะไรทำแล้วถักตุ๊กตาแจกคนดูดีกว่าจะได้มีอย่างอื่นแก้เบื่อด้วย โอ๊ะ! ตั้งกล้องตอนถักด้วยดีกว่าถือว่าเป็นวิดีโอบำบัดไปในตัวด้วย เห็นคนอื่นเคยทำอย่างปลูกผักให้ดูแบบไม่พูดอะไรเลยหรือร้องเพลง หรือแคะหูในเครื่องอะไรไม่รู้ ถ้าเราถักโครเชต์ให้ดูแบบไม่มีเสียเลยมันก็จะเข้าค่ายว่าเป็นวิดีโอที่ดูเพลินและบำบัดเพิ่มสมาธิด้วย

ดีนะที่เราซื้อด้ายมาด้วย ส่วนเข็มก็มีเอาตัวอะไรดีนะกระต่าย

ไม่ๆๆ หวานไป ไดโนเสาร์ ยากไปอีก หมีใช่ต้องเป็นหมีเอาหมีอ้าวนแล้วก็ถักเสื้อให้มันด้วยดีกว่า

“กล้องจ้า กล้องอยู่นี้เองแล้วก็ฉากเอาเป็นที่โซฟาดีกว่า”

ร่างเล็กมองมาที่โซฟาตัวที่อยู่ห้องรับแขกที่มีจอโทรทัศน์ให้ดูด้วยเพราะมันเป็นที่เดียวท่าจะสบายสุดๆ แล้วก่อนที่จะเดินไปหยิบกล้องที่จะใช้อัดมาตั้งและหามุมที่น่าจะดูดีที่สุด ด้วยความที่มันเป็นกล้องที่ไฮเทคทำให้มันมีหุ่นยนต์ในตัวแต่พูดไม่ได้มันจะทำการซูมเข้า-ออกเองได้ตามที่เราต้องการโดยที่ไม่ต้องยื่นมือไปปรับหรืออะไรเลย

วาน่าเดินกลับมารอบที่สองพร้อมตะกร้าขนาดไม่ใหญ่มากนักกับด้ายที่จะใช้ถักหลายสีที่เป็นสีพื้นเช่นสีชมพู สีเทา สีดำ สีไข่ และสีเขียวหม่น

เฮ้อ...สุดท้ายเราก็หาอะไรทำจนได้เรานี้มันเหมือนคนแก่เลยอะ พอทำจะเอาไปแจกหรือเอาไปขายก็ได้หาเงินไปได้ในตัววาน่าเธอนี้มันฉลาดจริงๆ

เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้วเจ้าตัวก็นั่งลงที่โซฟาพร้อมกับกดเปิดการอัดขึ้นก่อนที่จะทำงานที่ตัวเองชอบที่ไม่น่าจะมีวัยรุ่นอายุเท่าเธอชอบทำเสียเท่าไรนักก็คงจะมีแต่เธอเท่านั้นที่ทำได้และคนที่นี่ก็ไม่น่าจะมีการถักอะไรแบบนี้ด้วย ทำให้วาน่าน่าจะเป็นคนเดียวในกาแล็กซีที่ทำได้(น่าจะนะ)

ถ้ามีการถักคงจะเป็นงานที่หุ่นยนต์เป็นคนมากกว่า คิดไปเจ้าของร่างก็ถักไปแบบเงียบๆ สายตาจ้องไปที่เส้นด้ายที่นิ้วอีกข้างม้วนด้านส่วนอีกข้างใช้ควบคุมเข็มอย่างพอใจ จนไม่รู้เมื่อไรที่โลกของคนร่างเล็กกลับมีแต่ความเงียบและความสงบไปในที่สุดร่างบางที่ตกอยู่ในโลกของตัวเองทำให้ภาพที่เห็นเป็นเหมือนภาพที่น่ามอง ที่มีผู้หญิงกำลังนั่งโดยที่ในมือกำลังถักอะไรบ้างอย่างที่จากด้ายเปล่าๆ ก็เริ่มเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาทีละน้อย ทีละน้อย