เสียงดังมาจากด้านนอกที่เป็นเสียงของใครไปไม่ได้นอกจากเสียงของน้องน้อยที่สุดในบรรดาคนทั้งสามทำให้เธอตื่นจากการถูกบังคับให้นอนพักสมองจะได้กลับมาตื่นขึ้นอีกครั้ง วาน่าลืมตาตื่นขึ้นมาก็เห็นอาร์มาร์วิ่งไปวิ่งมาระหว่างด้านหน้าไปด้านหลังยานที่ตอนนี้ถูกเปิดให้กลายเป็นรั่วกั้นชมวิวไปแล้ว ร่างบางที่พึ่งตื่นลุกขึ้นนั่งพร้อมบิดขี้เกียจแล้วจึงค่อยพาร่างของตัวเองที่ยังไม่ตื่นดีนักไปที่โซนแผงควบที่มีกระจกขนาดใหญ่ทำให้เจ้าตัวเห็นเป็นท้องฟ้าสีฟ้าที่ไร้ซึ่งเมฆหมอกแม้แต่เมฆฝนก็ไม่มีแสงแดดที่ส่งปะทะลงมาแต่ได้ถึงกับ
ร้อนจัดให้ความอบอุ่นได้เป็นอย่างดี
ท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ที่มีสีฟ้าสดใสกับน้ำทะเลอันกว้างใหญ่ที่เธอแทบจะมองไม่เห็นเกาะเลยเห็นเพียงแค่บานเรือนทั้งใหญ่และเล็ก ลอยไปประหนึ่งแพไม้ไผ่ที่ไร้ซึ่งน้ำหนัก บ้านเรือนที่มีให้เป็นบ้างประปรายไม่ถึงกับเยอะและไม่ถึงกับน้อยตัวบ้านของแต่ละหลังที่ลอย เป็นเอกเทศไม่ได้อย
