EP.34
เช้าวันต่อมา มันเดย์เดินเข้าห้องน้ำเพื่อล้างหน้าล้างตาให้สะอาด ก่อนจะเดินตรงไปที่เตียงผู้ป่วย แล้วยืนมองใบหน้าสวยที่ยังคงปิดเปลือกตาสนิท
"เมื่อไหร่จะฟื้นสักที เธอหลับไปสองวันแล้วนะ" เสียงทุ้มเอ่ยบอกกับหญิงสาวที่ยังคงนอนหลับสนิทไม่ยอมตื่นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน พร้อมกับยกมือขึ้นลูบที่แก้มเนียนใสอย่างรักใคร่
"เจ็บมากไหม" ดวงตาคมจ้องไปที่ผ้าก๊อตสีขาวแปะติดอยู่ข้างลำคอระหงส์ด้วยสายตาละห้อย
บาดแผลที่อยู่ตามตัวเธอ ล้วนเกิดจากเขาทั้งสิ้น เขาจะรับผิดและขอโทษพร้อมกับชดใช้ให้ทุกอย่าง เมื่อเธอตื่นมาย่าหยาอยากจะทุบตีอยากจะด่า หรือจะฆ่าเขาก็ยอม
จากนี้เขาจะไม่ทำให้เธอเจ็บอีกแล้ว เขาสำนึกผิดแล้ว
"แท่งอมยิ้มแท่งนี้จำได้ไหมว่าเธอเคยให้ฉันเมื่อสิบห้าปีก่อน" เขาจับไปที่แท่งอมยิ้มหลากสีที่เขาวางใส่ในมือเธอเมื่อคืนกลางดึก พลันนึกถึงเรื่องในอดีตอีกครั้ง...
เด็กสาวในวัยสิบปีขี่จักรยานเล่นในบริเวณบ้า
