BAD MAFIA EP.7 กูเลือกมึง
942 คำ
EP.7
เสียงเข้มดุสบถหยาบลั่นทำให้เสียงเล็ดลอดออกมาถึงด้านนอก พวกบอดี้การ์ดทั้งหมดที่ยืนอยู่นอกห้องแล้วได้ยินเสียงนั้นก็ทำท่าทางขนลุกไปกับความร้ายกาจของเจ้านายหนุ่มที่ทำร้ายสาวสวยผู้มาใหม่อย่างเลือดเย็น
"นายเราแม่งซาดิสสัส" บานเอ่ยกับเพื่อนบอดี้การ์ดทั้งสองที่ยืนฟังเสียงอยู่ด้วยกัน
"พวกมึงได้ยินเสียงฟาดไหมล่ะ มาวันแรกก็โดนนายจัดหนัก" ต้าต่อบทสนทนา และนึกเหตุการณ์ตามเสียงที่ได้ยิน
"สงสารเธอว่ะ นายใช้แส้ฟาด น้ำเสียงของเธอร้องโหยหวนมันโคตรเจ็บปวด" บอดี้การ์ดที่อยู่กับมาเฟียหนุ่มสุดโหดมานาน รู้นิสัยเจ้านายเป็นอย่างดี และนึกจินตนาการตามเสียงที่ได้ยินอย่างแม่นยำ
°°°°°°°°°°
"มึงจะตื่นหรือไม่ตื่น" ปากหนาเค่นเสียงขึ้นในลำคอ เมื่อเห็นว่าเธอยังคงหลับตานิ่ง
เพี๊ยะ
มาเฟียหนุ่มยกมือง้างขึ้นแล้วใช้มือฟาดลงไปที่แก้มขาวเนียนใสที่ข้างขวาเต็มเหนี่ยวเพื่อให้เธอตื่นลืมตาขึ้นมาและหยุดเล่นละครตบตากับเขาสักที
สำออย
มือหนาบีบเข้าที่ลำคอระหงส์แล้วขึ้นเสียงใส่หญิงสาวที่ยืนหลับอย่างคนไม่มีสติ "รู้ไหมว่ากูรอวันนี้มานานแค่ไหน"
สองเท้าหนักก้าวเดินวนไปรอบๆในกรงสี่เหลี่ยม "กูรอมึงมาสิบห้าปี อดทนรอให้มึงได้เติบโตเป็นสาวจนอายุมึงครบยี่สิบห้าด้วยวัยเบญจเพศ"
"หึ โบราณเขาว่าเอาไว้ใช่ไหม ถ้าอายุครบยี่สิบห้าปีจะมีแต่เรื่องเลวร้าย" มาเฟียหนุ่มพูดกลั้วขำก่อนจะเปลี่ยนเสียงพูดท้ายประโยคราวกับปีศาจ
เขาล้วงโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมากดอัดวิดีโอ
"ถ้าพ่อมึงได้เห็นลูกสาวคนสวยในสภาพยับเยินแบบนี้พ่อมึงจะรู้สึกยังไง" มาเฟียหนุ่มกดอัดถ่ายวิดีโอไล่ถ่ายตั้งแต่ใบหน้าลงมาหยุดที่ต้นขาเรียวมีรอยถลอกเลือดซึมไหลไปตามขาขาวเนียน
"ซี๊ด~" มาเฟียหนุ่มซี๊ดปาก "โคตรสะใจ ไอปฐวีร์มึงดูเอาไว้นะ เพราะมึงลูกสาวถึงต้องมาชดใช้กรรมกับกู"
ติ๊ด
มาเฟียหนุ่มกดหยุดอัดแล้วถามหญิงสาวที่ยังคงยืนแน่นิ่งไม่ขยับ "ถ้าพ่อมึงเห็นคลิปนี้ขึ้นมา พ่อมึงจะอกแตกตายอยู่ในคุกไหม"
"หรือว่าแค่นี้มันยังไม่พอ ต้องถ่ายตอนที่กูเอามึงบนเตียงด้วยดีไหม ให้..." ปากหนาปิดปากตัวเองไม่พูดบางคำออกมา "ไม่พูดดีกว่า กูจะค่อยๆเฉลยทีละนิด ทีละนิด จนกว่ากูจะเห็นมึงทรมานอย่างสมใจ"
"อื้อ~" เสียงครางจากลำคอเปล่งออกมาเมื่อหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเริ่มรู้สึกตัว
"พอกูพูดจบมึงก็ตื่นเลยนะ หรือว่าจริงๆแล้วมึงได้ยินที่กูพูดมาทั้งหมด" เสียงเข้มเอ่ยถามพิจารณามองใบหน้าของเธออย่างจับผิด เพราะเขายังคงคิดว่าเธอกำลังแสร้งทำเป็นแสดงละครตบตาอยู่
ดวงตาสวยเฉี่ยวค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้นช้าๆ เธอมีรอยเลือดติดที่มุมปากและรอยนิ้วมือของมาเฟียหนุ่มที่ใช้ฝ่ามือใหญ่ตบเข้าที่ใบหน้าสวยจนเกิดรอยนิ้วทั้งห้า
ตอนนี้เธออยู่ในสภาพที่ย่ำแย่เต็มทน ไหนจะรอยที่ถูกแส้ฟาดไปตามผิวหนังบนร่างกายจนเนื้อตัวขาวสะอาดมีแต่เลือดและบาดแผล
"ทำไมฉันยังอยู่ที่นี่อีก" ปากเล็กขยับถามด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง
"ไม่อยู่ที่นี่แล้วมึงจะไปอยู่ที่ไหน"
"...คุณปล่อยฉัน...อื้อ~" เสียงเล็กร้องท้วงเมื่อจู่ๆก็ถูกปากหนาของมาเฟียหนุ่มขยี้จูบที่ริมฝีปากแรงๆ
"อื้อ~ อื้อ~"
ลิ้นร้อนตวัดกวาดในโพรงปากเล็กอย่างชำนาญและรุนแรงจนน้ำลายเปรอะเปรื้อนเต็มรอบริมฝีปาก
"อ่า~" ใบหน้าหล่อร้ายผละออกจากจูบที่ดุเดือดก่อนจะยกหลังมือขึ้นเช็ดคราบน้ำลายที่ปากของตัวเอง
"ไอโรคจิต...ถรุย~" ปากเล็กสบถด่าถ่มน้ำลายใส่หน้าของมาเฟียหนุ่มอย่างลืมตัว เพราะความโกรธเธอมันมีมากกว่าจนเผลอทำในสิ่งที่ไม่คาดคิดว่าตัวเองจะกล้าทำ
"หึ" มือหนายกเช็ดน้ำลายของเธอที่เปื้อนอยู่บนใบหน้า แล้วสะบัดทิ้ง
"สวยๆอย่างมึงชอบอะไรสกปรกแบบนี้ด้วยเหรอวะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า โคตรถูกใจกูเลยว่ะ" ปากหนาถามหญิงสาวตรงหน้าอย่างพอใจ แล้วปลดล็อคกุญแจมือเธอทั้งสองข้างก่อนจะอุ้มร่างบางขึ้นแนบอก พาเธออกจากกรงขังแล้วเดินไปที่เตียงนอนที่อยู่ภายในห้อง
ฟุบ~
มาเฟียหนุ่มโยนร่างบางลงบนเตียงแบบทิ้งๆขว้างๆ แล้วเดินมายืนอยู่ที่ปลายเตียงมองเธอที่พยายามจะดันตัวเองขึ้นด้วยร่างกายที่อ่อนแรงจากการโดนทำร้าย
"สารรูปมึงแม่งดูไม่ได้เลยว่ะ"
"ไอเลว~"
"เลวแล้วไง กูหล่อมากก็แล้วกัน มีผู้หญิงตั้งมากมายอยากจะถวายตัวให้กู แหกขาให้กูเอานับสิบนับร้อย"
"ขอให้แกเป็นเอดส์ตาย" เสียงเล็กเค่นในลำคออย่างโกรธแค้น
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า เรียนจบนอกมาซะเปล่า มึงไม่รู้เหรอ เอดส์เขารักษาให้หายได้แล้ว และถึงกูจะมั่วหญิงมาเป็นร้อยๆ แต่กูก็เลือกกิน และวันนี้..."
"กู เลือก มึง"
- ผู้เขียน
