“ฉันกับพี่รัญมีความสุขแน่นอน และฉันก็มั่นใจว่าเธอเองนั่นแหละที่จะไม่มีความสุข ไม่เชื่อลองฟังนี่หน่อยไหม” เอมอรพูดก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าก่อนจะเปิดเข้าแอปพลิเคชันบันทึกเสียงเปิดบางอย่างให้อัญญาได้ฟัง
“ถ้าพี่รัญหย่าเราจะแต่งงานกันตอนไหนคะ” เสียงของเอมอรดังขึ้น
“พี่พร้อมแต่งทันทีที่เอมพร้อม” เสียงหนักแน่นไร้ความลังเลแม้จะไม่ได้เห็นใบหน้าของอรัญก็ตาม
“ถ้าเอมพร้อมแต่งทันทีเหมือนกัน งั้นก็แปลว่าเราจะแต่งงานกันทันทีที่พี่รัญหย่าได้ใช่ไหมคะ”
“แค่เอมพร้อมพี่ก็ไม่อยากเสียเวลาไปมากกว่านี้อีกแล้ว”
“นั่นสิคะ สองปีกับการแต่งงานของพี่รัญกับอัญญามันควรจะเป็นการสร้างครอบครัวของเราแท้ๆ ไม่งั้นป่านนี้เอมอาจจะมีตัวเล็กให้พี่รัญไปแล้ว” น้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความเสียใจ น้อยใจดังขึ้น
“พี่ขอโทษที่ตอนนั้นปฏิเสธงานแต่งไม่ได้ อีกอย่างถ้าพี่ไม่กลัวว่าเอมจะเสียหายกลัวว่าพ่อแม่เอมจะเสียหน้า แม้ว่าตอนนี้พี่
