บทที่12กลับมาในช่วงอายุ 24
“แม่รู้ว่าเจ้าอยากไปเยี่ยมพวกเขา ถ้าเจ้าจะไป แม่จะไปเป็นเพื่อนเจ้า” หมู่บ้านต้าถังเป็นหมู่บ้านเล็ก ๆ ทุกคนรู้จักกันหมด แล้วพวกเขาทราบด้วยหลิ่งเฟิ่ง เยว์ชิง จื่อถงและลั่วอันเป็นสหายกันมาตั้งแต่เด็ก
แม้ทั้งสองคนแต่งงานมีลูกสามคนแล้ว ทุกคนเห็นว่าลั่วอัน จื่อถงยังคงเป็นสหายที่ดี มิเคยทิ้งพวกเขาสองคน แล้วมักจะนำผลไม้ไปฝากหลาน ๆลูกของหลิ่งเฟิ่งกับเยว์ชิงบ่อยครั้ง
“ขอบคุณท่านแม่ เอาไว้มะรืนนี้ข้าค่อยไปเยี่ยมพวกเขาดีกว่า…” หวังว่าจะยังไม่สายนะ…ในห้วงความฝัน หลังจากที่เยว์ชิงหนีตามบุรุษผู้นั้นไป นางจะกลับมาอีกรอบ เพื่อมาหลอกให้หลิ่งเฟิ่งตายใจ แล้วขโมยเงินเก็บของหลิ่งเฟิ่งไป…จากนั้นหลิ่งเฟิ่งตามไปเอาเงินคืน แต่ถูกรุมยำกลับมา แล้วเกิดอะไรขึ้นอีกไม่รู้ นางเห็นภาพสุดท้ายที่หลิ่งเฟิ่งถูกเฆี่ยนตีจนเสียชีวิต
“ได้…เจ้าเองเพิ่งก็ฟื้นไข้……ที่แม่บอกเจ้า…เพราะเห็นว่าพวกเจ้าทั้
