CHAPTER 12
เริ่มจากตอนนี้เลย
ผมเอี่ยวตัวคว้าเอกสารบางอย่างบนโต๊ะเข้ามาไว้ในมือเพื่อตั้งใจโชว์ให้นกยูงเห็นอย่างช้าๆ ให้หัวใจเธอทำงานพร้อมกับความคิดหนักๆ เวลาคนเรามีความรู้สึกลุ้นกับอะไรบางอย่างหัวสมองมักคิดแต่สิ่งนั้น การหมุนเอกสารไปซ้ายทีขวาทีด้วยความใจเย็นด้วยสายตานกยูงก็จับจ้องตามราวกับสายตาของสุนัขเวลาที่มันเห็นอาหารอยู่ในมือมันก็จะมองไม่ให้คาดสายตา
ตอนนี้นกยูงก็เป็นแบบนั้น
ด้วยความที่ว่าอยากเล่นกับความรู้สึกของคนอย่างที่ซานเคยเจออย่างที่ผมเคยพลาดมันอาจสนุกกว่านี้เยอะ ผมต้องการเห็นใบหน้าที่ไร้ร่องรอยความสดใสไร้รอยยิ้มมีแต่ความทุกข์จะยิ่งสะใจ ถ้าเอกสารภายในซองสีน้ำตาลนี้ออกมาไม่รู้ว่าจากรอยยิ้มตอนนี้จะกลายเป็นอาการโกรธหรือร้องไห้แต่ถ้ามันรวมทุกอย่างคงดีเยี่ยม
สิ่งที่อยากเห็นคืออาการเจ็บปวดเจียนขาดใจ
สิ่งที่อยากเห็นคือสายน้ำตาที่หลั่งออกมาแทบคลั่ง
และอยากเห็นไอ้อาการตัวสั่นไหวจากก
