“เรายังเป็นเพื่อนกันได้ไหมครับ ยังไปกินข้าวด้วยกันได้ไหม”
“ได้แน่นอนค่ะ เราจะยังเป็นเพื่อนกัน คุณยังไว้ใจมิตาได้เหมือนเดิม ใช้ชีวิตแบบเดิมที่เราเคยทำ ไปกินข้าว ดูหนัง นัดเจอกันได้ แค่คุณไม่จูบมิตาก็พอค่ะ”
แม้จะเศร้า แต่เพราะคำพูดซื่อๆ ของเธอก็ทำเอาเขาหลุดหัวเราะขำ สิ่งที่เคยทำ เธออนุญาตทั้งหมด เพราะมีเพียงสิ่งเดียวที่ทำให้วิถีชีวิตของเขากับเธอเป็นมากกว่าเพื่อนคือการที่คนทั้งคู่กอดจูบกันเท่านั้น
“ผมกำลังเศร้าอยู่นะครับมิตา”
“มิตาไม่อยากให้คุณเศร้านานนี่คะ”
“ไม่นานหรอกครับ ผมเข้าใจและยอมรับความจริงได้เสมอ ที่จริงก็พอจะรู้มานานแล้วล่ะ ว่ามิตาไม่ได้รักผม แต่รักคนอื่น”
“อย่าพูดถึงเขาเลยค่ะ เรื่องของมิตากับเขา มันไม่สามารถเป็นจริงได้ยังไง ตอนนี้มันก็ยังเป็นแบบนั้นเหมือนเดิม มิตาก็เข้าใจและยอมรับความจริงได้เสมอเหมือนกันค่ะ”
“บางที มิตาอาจจะต้องลองเปิดใจคุยกันนะครับ เรื่องบางเรื่องเราจะมาคิ
