วันนี้เป็นวัดปิดเทอมก่อนจะฝึกงานแล้ว และก็เป็นวันที่ต้องกลับบ้านด้วย น่าสงสารตาต้าจริงๆแล้วก็สงสารตัวเองด้วย จะดีอยู่แล้วเชียวต้องมาเจออุปสรรคเยอะแยะเต็มไปหมด เห้อออ แล้วถ้าตาต้าทนพ่อฉันไม่ได้เขาไม่สู้ต่อแล้วเลิกกับฉันขึ้นมา ฉันจะอยู่ยังไง
"ตัวเองเก็บของเสร็จยังครับ"
ฉันยิ้มให้กับเขาก่อนจะรูดซิปกระเป๋าแล้วลุกขึ้น
"เรียบร้อยค่ะ เอ่อ แล้วตัวเองแน่ใจนะว่าจะไปจริงๆ จะไม่ถอดใจใช่ไหม"
เขาส่ายหน้ายิ้มๆ
"ไม่มีทางค่ะ ถ้าพ่อตัวเองจะให้เค้าทำอะไรหนักหนาแค่ไหนเค้ายอมทุกอย่าง ขอแค่ตัวเองต้องอยู่ข้างๆเค้า ขอแค่นี้ได้ไหมครับ "
ฉันปล่อยกระเป๋าทิ้งลงพื้นแล้ววิ่งไปสวมกอดเขาทันที
" ฮึกๆ เค้าจะอยู่ข้างๆตัวเองเสมอนะ ฮือๆๆ ตัวเองต้องเอาชนะใจพ่อเค้าให้ได้นะ"
"ครับผม เค้าจะพยายามให้ดีที่สุด "
@สนามบินนานานาชาติเชียงใหม่
เวลา 12.50น.
" หนูมุ้งมิ้งทางนี้ครับ"
ฉันหันไปตามเสียง ลุงดู๋นั้นเองคนขับรถท
