พายุขึ้นมาบนบ้านกำลังจะเดินเข้าไปในห้องนอนดวงตาสะดุดเห็นฟ้าใหม่ยืนถือผ้าถุงกับเสื้อผ้าเตรียมจะลงไปอาบน้ำแต่ไม่ไปสักทีเหมือนรออะไรอยู่จึงถามออกไป
“เป็นอะไร?”
“คือหนู…” ฟ้าใหม่เอาแต่ยืนอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ ไม่กล้าบอกความจริงว่าเธอไม่กล้าไปอาบน้ำคนเดียว จากที่คิดว่าก็แค่ขอให้พายุไปรอจะไปยากอะไรแต่พอเอาเข้าจริง ๆ กลับไม่กล้าพูดออกไปซะดื้อ ๆ
เมื่อเห็นฟ้าใหม่ไม่พูดพายุจึงจะเดินเข้าไปในห้องนอนทว่ากลับโดนมือเล็กคว้าแขนเอาไว้ก่อน
“คือหนูไม่กล้าไปอาบน้ำคนเดียว...พี่พาไปรอหน้าห้องน้ำหน่อยได้ไหม?” ฟ้าใหม่พูดด้วยน้ำเสียงคล้ายกับจะร้องไห้เต็มแก่ พายุได้ยินก็รู้สึกสงสารจับใจ ก่อนจะหันกลับไปมองหน้าคนที่ยืนอยู่ด้านหลังซึ่งที่มองหน้าเขาตาปริบ ๆ ส่วนมือก็ยังจับแขนไม่ปล่อย
พอเห็นแบบนั้นก็นึกเอ็นดูเธอไม่น้อยที่กล้าทุกอย่างแต่กลับกลัวผีขึ้นสมอง แต่แล้วยังไงในเมื่อเธอขอขนาดนี้ถ้าไม่พาไปก็คงใจร้ายไปหน่อย พายุจึง
