บทที่ 5
303 คำ
"ปล่อยฉันนะ!!" จังหวะที่เขากำลังพาเธอมาที่เตียง หญิงสาวพยายามขัดขืนเขาอย่างเต็มที่
"อย่าตอแหลทำเป็นขัดขืนเลย อยากจนตัวสั่นระริกขนาดนี้" จบประโยคชายหนุ่มก็โยนหญิงสาวลงที่เตียงนอน
แล้วเขาก็ค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อออกทีละเม็ด สายตาของชายหนุ่มมองดูผู้หญิงที่กำลังตะเกียกตะกายลุกขึ้นแล้วถอยไปจนชิดหัวเตียง
"นายจะทำอะไร!"
"เธอก็ต้องให้ฉันทดลองของหน่อยสิ ว่ามันคุ้มค่าในการลงทุนครั้งนี้ไหม"
"นายหมายความว่ายังไง" หญิงสาวพยายามหาจังหวะที่จะร้องตะโกนให้คนที่อยู่ข้างล่างได้ยิน แต่ถ้าร้องตอนนี้เขาได้จู่โจมเธออีกแน่ พิมพ์ญาดาก็เลยพยายามจะคุยกับเขา
จนชายหนุ่มกำจัดเสื้อที่ตัวเองใส่อยู่ออก เผยให้เห็นซิกแพคและผิวขาวเนียนยิ่งกว่าผู้หญิง แต่มันไม่ได้ทำให้พิมพ์ญาดาสนใจในตรงนั้นเลย
และตอนนี้คนที่อยู่ข้างล่าง ไม่รู้เลยว่าพิมพ์ญาดาวิ่งตามเขาขึ้นมาเพราะตอนนั้นทุกคนกำลังสนใจชมพู่อยู่
มือหนาเอื้อมลงมาปลดกระดุมกางเกงตัวที่เขาใส่ พอกระดุมกางเกงหลุดออกชายหนุ่มก็รูดซิบลงมานิดนึงเผยให้เห็นขอบกางเกงชั้นใน และร่องส่วนนั้นของผู้ชาย
"รู้ไหมว่าฉายาของฉันคืออะไร"
"ฉันจะไปรู้เหรอ!" หญิงสาวกำลังจะตะโกนด่าเขาอีก แต่เธอต้องได้ห้ามใจตัวเองไว้ เพราะเธอคิดว่าถ้าคุยกับเขาดี ๆ เขาคงจะยอมปล่อยเธอ "คุณก็บอกมาสิ"
"ไอ้ยะ 9 นิ้ว"
"อ้าว..แล้วอีกนิ้วหายไปไหน"
?ชะนีติดมันส์ @มัดหมี่
- ผู้เขียน
