พิมพ์ญาดานึกแปลกใจ ทำไมเขาไม่รีบขึ้นไปนอนกับคู่ขาเขาล่ะ ยังมาวนเวียนอะไรอยู่กับเธอ
แต่ก็ช่างเถอะใครจะไปสน.. แล้วหญิงสาวก็นั่งซดมาม่าไปเรื่อย ๆ โดยมีสุขายะนั่งกอดอกมอง
พอกินจนหมดแล้ว เธอก็ลุกขึ้นเพื่อที่จะเอาถ้วยมาม่านั้นไปล้าง แต่ชายหนุ่มก็เอ่ยขึ้นก่อน
"เธอมีแผนอะไรกับแม่ฉัน"
"คุณหมายความว่ายังไง"
"ไม่รู้สิ..ฉันดูแปลก ๆ" ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นถูกกระทำขนาดนี้ คงหอบเสื้อผ้าหนีออกจากบ้านไปแล้ว..แต่กับผู้หญิงคนนี้..
"แล้วแต่คุณจะคิดแล้วกัน" พิมพ์ญาดาเดินไปที่ล้างจาน พอวางถ้วยลงเท่านั้นแหละก็ถูกชายหนุ่มกระชากตัวกลับมา
"เธอไม่ต้องทำเป็นตีหน้าซื่อ ช่วงนี้แม่ฉันไม่อยู่..ฉันคิดว่าเธอควรจะกลับไปอยู่ที่บ้านตัวเองได้แล้ว" สุขายะเกลียดที่สุดก็คือคนที่ใช้แผนการณ์กับเขา
"ทำไมฉันต้องกลับไปอยู่บ้านด้วย ก็ในเมื่อที่นี่มันบ้านสามีของฉัน"
"ฉันไม่เคยเห็นเธอเป็น ภรรยาเลย..แล้วจะเป็นสามีเธอได้ยังไง"
จุก!
