วันรุ่งขึ้น
หมอศีรวิทย์ออกไปรับอรพรรณีแต่เช้าแต่มองเข้าไปในบ้านเห็นบ้านยังปิดเงียบก็แปลกใจ ทำไมเธอยังไม่ออกมาจากบ้านสักทีหรือว่ายังไม่ตื่น เขาคิดได้ดังนั้นก็ไม่พอใจมากรีบลงจากรถแล้วกำลังจะไปกดกริ่งหน้าบ้านเพื่อเรียกเธอ
“คุณหมอ มาแต่เช้าเลยนะคะ..?”
เขาหันไปมองตามเสียงเห็นเธอกำลังปั่นจักรยานมาพอดี ก็มองด้วยความแปลกใจ
“นี่เธอไปไหนมา..?”
“หนูไปส่งหนังสือพิมพ์มาค่ะ ทุกวันตอนเช้าหนูจะรับจ๊อบส่งหนังสือพิมพ์เพิ่มนะคะ...”
เขามองเธออย่างรู่สึกอึ้งๆ
“หนูไปอาบน้ำแปบเดียวนะคะ คุณหมอรอหนูไม่เกิน 10 นาทีค่ะ..”
“10 นาที นี่วิ่งผ่านน้ำหรือเปล่า..?”
“แหม คุณหมอ...ก็หนูกลัวสายนี่คะ งั้นเดี๋ยวหนูรีบไปอาบน้ำก่อนนะคะ...”
เธอพูดจบก็รีบวิ่งเข้าบ้านเพื่อไปเตรียมตัวทันที
...
ผ่านไป 10 นาที
“เสร็จแล้วค่ะ...”
“ฉันถามจริงๆ...นี่เธอได้อาบน้ำจริงๆใช่ไหม..?”
“โห...คุณหมอ ไม่เชื่อจะลองดมดูไหมคะ อะ
