WHA-LES TALK
“เป็นแฟนกูแล้วนะวาเรย์”
“วาเรย์ที่แปลว่าของไอ้ชาร์”
ความสัมพันธ์ที่ขยับเข้าใกล้กันมากกว่าเดิมทำให้ผมจับต้นชนปลายไม่ถูก ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าต้องทำตัวยังไงเวลาอยู่ต่อหน้าเขา รู้เพียงแค่ว่าใบหน้าและสายตาของพี่ชาร์ยังคงตามเข้ามาหลอกหลอนผมถึงในความคิด
“คิดงานไม่ออกโว้ย” ผมโวยกับตัวเองหลังหนีกลับเข้ามาในห้อง โดยบอกพี่มันว่าจะทำงานต่อให้เสร็จ แต่ก็เหมือนว่าสมองจะไม่ซึมซับเลยสักนิดเดียว
ข้ออ้างแก้เขินจะทำให้พี่มันเชื่อได้หรือเปล่าเถอะ
“แต่มึงเข้าใจมั้ยว่าพอวันนึงความรู้สึกเปลี่ยน อะไรหลายๆ อย่างในสายตากูมันก็เปลี่ยน”
“กูมองว่ามึงเป็นผู้ชายคนนึง ไม่ใช่น้องชายข้างบ้าน แต่เป็นคนคนนึงที่กูอยากดูแลไปตลอด”
ดินสอในมือชะงักค้างกับงานที่ยังเขียนไม่ถึงครึ่ง สายตาผมมองเหม่อลงบนกระดาษสีขาว ก่อนสะบัดหัวไปมาสองสามทีเพื่อดึงสติตัวเอง
ผมจะทำงานต่อได้ยังไงในเมื่อใบหน้าของอีกฝ่ายยังผุดขึ้นมาใน
