“เป็นแฟนกับฉันนะ” หมอเดย์พูดเสียงหวาน เขาจะรู้ไหมว่าคำๆ นี้มันทำให้หัวใจของฉันเต้นแรงขนาดไหน
“ที่พูดมานี่ไม่ได้เมาใช่ไหมคะ ไม่ได้มาเล่นตลกอะไรใช่ไหม” ฉันถามย้ำให้แน่ใจ ถึงจะเคยคิดตัดใจแต่ด้วยความที่มีเขาในใจมาตลอด ฉันคงไม่สามารถปฏิเสธได้
หมอเดย์มองหน้าฉันสีหน้าจริงจัง แล้วพูด “ฉันไม่เล่นกับความรู้สึกของตัวเอง”
ใจฉันสั่นอีกแล้ว โอ๊ยย จะเป็นลมแล้วนะเนี่ย ทำไมต้องมองกันขนาดนี้ แถมยังมองด้วยสายตาแบบนั้นอีก
“ฉันรอคำตอบจากเธออยู่”
“อื้อ” ความรู้สึกตอนนี้คือเขินมากจริงๆ รู้สึกว่าหน้าฉันต้องแดงมากแน่เลย
พอฉันตอบตกลงหมอเดย์ก็ยิ้มออกมา เขาเอามือมาจับที่พวงแก้มของฉันแล้วใช้นิ้วเกลี่ยไปมา แววตาที่หวานเยิ้มเริ่มเปลี่ยนเป็นอย่างอื่น
“คืนนี้ฉันขอพิสูจน์ได้ไหมว่ารู้สึกกับเธอมากขนาดไหน”
“จะพิสูจน์ยังไงเหรอคะ”
หมอเดย์ยิ้มมุมปากก่อนจะโน้มใบหน้าลงมาใกล้ๆ ริมฝีปากร้อนแตะลงมาบนหน้าผากของฉันอย่างแผ
