“ลงโทษเด็กดื้อ” พูดจบขุนพลก็อุ้มพารันเดินเข้าไปในห้องนอนวางเธอลงบนเตียงพร้อมกับขึ้นคร่อมเธอทันที รันเอามือยันตัวขุนพลไว้ด้วยความตกใจกับการกระทำอันรวดเร็วของเขา
“พี่ขุน ยะ...” ขุนพลก้มลงปิดปากของรันด้วยปากของเขา จูบเธอแบบดูดดื่มร้อนแรงต่างจากจูบแรกลิบลับเพราะจูบแรกมีแต่ความอ่อนโยนแต่จูบนี้เหมือนจะสูบเอาวิญญาณและเรี่ยวแรงของรันที่มีไปจนหมดจนเธอต้องยกแขนทั้งสองข้างขึ้นโอบรอบคอเขาไว้เป็นที่ยึดเหนี่ยว
ขุนพลจูบแบบเรียกร้องให้เธอจูบตอบเขาซึ่งรันก็ตอบรับเข้าเป็นอย่างดีจูบตอบกลับมาแบบเงอะ ๆ งะ ๆ ไม่เป็นประสาเพราะเธอไม่เคยมีประสบการณ์เรื่องแบบนี้มาก่อนแต่นั้นยิ่งทำให้ขุนพลพอใจเป็นอย่างมากก่อนจะครางออกมาอย่างพอใจ
“อืมมมม”
ขุนพลสอดลิ้นเขาไปในโพรงปากเล็กกวาดต้อนความหวานภายใน ใช้ลิ้นสากไล่ต้อนลิ้นเล็กดูดดุนหยอกล้อกันไปมาจนพอใจก่อนจะถอนปากออกแล้วค่อย ๆ เลื่อนใบหน้าไปตามลำคอขาวของรันสูดดมกลิ่นกายประจำ
