เมื่อไปถึงตลาดแล้ว ชินุตาก็ยังเหม่อลอย
“คุณคะ คุณลูกชุบ” ชินุตาถึงกับสะดุ้ง
“จอยนึกว่าหลับไปแล้วเสียอีก”
“ไม่จ้ะ”
“ถึงแล้วค่ะ คุณจะไปซื้ออะไรก่อนคะ จอยอยากไปร้านโน้น” ชี้ไปที่ร้านขายของยี่สิบบาทที่มีตุ๊กตาล้มลุกอยู่ข้างใน
“ได้สิ เดี๋ยวตามไป ขอไปซื้อยาก่อน”
“ค่ะ อ้อ... จอยฝากซื้อยาพาราฯ สักกระปุกนะคะ”
“กระปุกเลยหรือ” จอยยิ้มร่า
“คือ ไม่ได้กินเป็นขนมนะคะ แต่ว่ามันต้องมีติดเอาไว้”
“โอเคจ้ะ ได้เลยเดี๋ยวซื้อให้”
ชินุตาเดินไปทางร้านขายยาที่อยู่เยื้อง ๆ ไปอีกฝั่งฟากถนน เธอพ่นลมหายใจแรง ๆ ไม่อยากจะเชื่อหรอกว่าชีวิตของเธอจะผกผันอีกครั้ง
มันเป็นอะไรมากไหม เกิดเป็นชินุตานี่ เธออดคิดไม่ได้
ใบหน้าของทีนลอยมา รอยยิ้มที่หวานไปทั้งหน้า ช่างมีเสน่ห์ดึงดูด
ชินุตาเดินไม่มองทาง เธอสะดุดเหมือนจะล้ม
“โอ้ะ!” ชินุตาอุทานออกมา
“ขอโทษค่ะ” มีมือหนึ่งรับร่างของเธอ และประคองเอาไว้ ชินุตารีบผละตัว
