ดาวยั่วเช่นข้าจะหลอกล่อท่านเอง

บทที่ [10] ให้รางวัล

พอทั้งสองคนรถมาจากรถม้าก็ไม่มีใครเอ่ยอะไรออกมา เลยทำให้บรรยากาศของทั้งสองคนดูแปลกๆไปจนฮองเฮานั้นสังเกตเห็น

''เช่นนั้นน้องขอตัวพาซูเอ๋อร์ไปก่อนนะเพคะ เชิญพวกท่านทั้งสองตามสบายเถิด'' ฮองเฮาเอ่ยจบก็ได้จับแขนพาเด็กสาวออกไปคุยกันที่ห้องส่วนตัว

ทิ้งให้บุรุษทั้งสองคนมองหน้ากันอย่างเสียดายภายในใจ

''ซูเอ๋อร์ ที่ข้าส่งจดหมายไปหาเจ้าคือว่า เอ่อชุดที่เจ้าให้ข้าในวันนั้นมันเกินคาดมาก! จนข้านั้นมิได้หลับมิได้นอนเลย'' ฮองเฮาเอ่ยออกมาอย่างตัดพ้อ มันก็ดีอยู่หรอกแต่ว่าเขาดันเล่นกับนางทั้งวันทั้งคืนสามวันติด ทำเอานางเกือบตาย

หลี่ซูได้ยินเช่นนี้ก็หัวเราะออกมา ''เห็นหรือไม่เล่าเพคะหม่อมฉันบอกแล้วว่ามันจะได้ผล''

''วันนี้ข้านำผ้าไหมชิ้นดีมาให้เจ้าเป็นของขวัญด้วยนะ อยากจะลองดูหรือไม่''

หญิงสาวรู้สึกตื่นเต้นจึงได้พยักหน้า นางหันไปมองผ้าไหมชิ้นดีที่อยู่ข้างในหีบขนาดใหญ่สิบกว่าหีบได้

''ว้าวมีแต่สีสวยๆทั้งนั้นเลยเพคะ''

''ดูท่าว่าเจ้าจะชอบของขวัญที่ข้านั้นเตรียมเอาไว้ให้นะ'' นางมองดูเด็กสาวที่ตื่นเต้นกับของขวัญด้วยความเอ็นดู

''หม่อมฉันชอบมากเพคะ''

''เช่นนั้นหม่อมฉันจะออกแบบชุดหลายๆชุดมาให้นะเพคะ รอบนี้แบบยั่วยิ่งกว่าเดิม'' หญิงสาวเอ่ยออกมาด้วยใบหน้าดีใจจนเห็นได้ชัด

''ได้ตามใจเจ้าเถิด''

หญิงสาวทั้งสองคนเอ่ยพูดคุยกันอย่างสนุกสนานโดยไม่รู้ว่าอีกห้องหนึ่งนั้นกำลังนั่งหน้าเครียดตั้งแต่นางทั้งสองได้ก้าวเท้าออกจากห้องนี้ไป

.

.

.

''ไม่ยักรู้ว่าน้องชายของข้าตามภรรยามาเข้าวังเสียด้วย'' ฮ่องเต้เอ่ยล้อน้องชายของเขาออกไปด้วยตอนนี้ใบหน้าของชินอ๋องนั้นส่งสายตาดุๆไปให้พี่ชายของเขา

''ข้าก็แค่อยากมาเข้าวัง มิได้มานานเพียงเท่านั้นพ่ะย่ะค่ะ''

''เฮอะ! ให้มันจริงอย่างที่ปากเจ้าเอ่ยออกมาเถิดทำตัวเช่นนี้หากวันใดที่นางใจอ่อนยอมเขียนใบหย่ากับเจ้าแล้วจะรู้สึก''

เขาน่ะอยากให้นางรีบเขียนใบหย่าให้เร็วๆจะตายไป บุรุษทั้งสองคนเอ่ยถามไถ่กันไม่ถึงหนึ่งเค่อ สตรีทั้งสองก็ได้เดินออกจากห้องมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

''เช่นนั้นหม่อมฉันขอตัวก่อนนะเพคะ'' หลี่ซูกล่าวลาฮ่องเต้และฮองเฮา

''เช่นนั้นไว้มาหาข้าบ่อยๆเข้าใจหรือไม่ ไม่ต้องมีจดหมายอันใดเจ้าก็เข้ามาได้ข้าจัดการให้แล้ว'' ฮองเฮาเอ่ยบอกเด็กสาวด้วยความเอ็นดู

''ขอบพระทัยเพคะ''

''ข้าอยากให้รางวัลเจ้า หลี่ซูเจ้าทำให้ข้าหยุดถึงสามวันแล้วมีเวลาอยู่กับน้องหญิงได้เช่นนี้ต้องตอบแทนเจ้าเสียแล้ว''

ฮ่องเต้เอ่ยพร้อมกับมองไปที่สตรีอันเป็นที่รักในยามนี้ใบหน้าของนางนั้นแดงก่ำออกมาอย่างเห็นได้ชัด -///-

''ขอพระทัยเพคะ ตอนนี้หม่อมฉันยังมิอยากได้อันใดขอติดไว้ก่อนแล้วกันเพคะ^^'' นางเอ่ยออกมาเช่นนี้ทำให้ฮ่องเต้และฮองเฮานั้นถึงกับหัวเราะออกมาอย่างเอ็นดู

''ได้แน่นอน''

โดยมิทันสังเกตเห็นว่ามีใครบางคนที่ไม่เข้าใจบทสนทนาที่พวกเขาเอ่ยมันก่อนหน้านั้นด้วยใบหน้าที่อยากรู้อยากเห็นยิ่งนัก

ทำให้หญิงสาวนั้นสังเกตเห็นจึงค่อยๆเข้าไปกระซิบที่ข้างใบหูเขาอย่างแผ่วเบา

''ท่านสงสัยหรือไม่เพคะว่าหม่อมฉันทำอย่างไรให้ฮ่องเต้นั้นสามารถหยุดงานถึงสามวันติดได้...''

ชินอ๋องพยักหน้าด้วยความใครรู้โดยที่ไม่รู้ตัว ก่อนที่หญิงสาวจะกระซิบเบาๆที่ข้างหูอีกครั้งด้วยเสียงที่ดูยั่วยวน

''อ่า...เช่นนั้นในคืนนี้ท่านก็มาหาหม่อมฉันที่ห้องนอนสิเพคะ ประเดี๋ยวหม่อมฉันจะบอก...''

ชินอ๋องเสี่ยวเฟิงที่ได้ยินเสียงที่ยั่วยวนเขาเช่นนี้ถึงกลับหน้าแดงออกมา พลางทำให้เขานั้นคิดภาพที่นางกำลังอมตรงส่วนนั้นของเขาอยู่ จนภาพนั้นติดตาของเขาตลอดเวลา

หลี่ซูที่ได้เห็นใบหน้าของเขาในยามนี้ช่างดูใสซื่อยิ่งนัก เลยเลิกแกล้งเขาก่อนที่จะกล่าวอำลาฮ่องเต้และฮองเฮาแล้วเดินทางกลับ

⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯

คำถาม !

- ในคืนนี้ชินอ๋องเสี่ยวเฟิงจะไปหาหลี่ซูที่ห้องหรือไม่นะ ?