ดาวยั่วเช่นข้าจะหลอกล่อท่านเอง

บทที่ [6] เริ่มศึกเร้าร้อนที่วังหลวง

''อะไรนะ ชุดชั้นในแบบยะ..ยั่วๆ'' ฮองเฮางุนงงกับคำศัพท์แปลกๆที่เด็กสาวผู้นี้นั้นได้เอ่ยมันออกมา

''ใช่แล้วเพคะ แบบยั่วๆ'' หลี่ซูยิ้มให้กับคนตรงหน้าที่กำลังงุนงงนิดๆ

''แล้วข้าควรจะใส่มันเช่นไรหรือ?''

ก่อนที่หลี่ซูจะเข้าไปกระซิบเบาๆใกล้ๆฮองเฮา ''ชุดชั้นในอันนี้หม่อมฉันตัดเองเพคะใส่ปกติเลยเพคะ ตามชื่อเลยเพคะยั่วๆ ฮองเฮาก่อนนอนท่านลองใส่ไปให้ฮ่องเต้ดูสิเพคะ''

ฮองเฮาหน้าแดงก่ำอย่างเห็นได้ชัดนางมิเคยใส่ชุดโชว์เนื้อหนังแบบนี้มาก่อนเลยแม้แต่น้อย

''มันจะดีหรือ''

หลี่ซูลอบมองไปที่คนข้างหน้าที่ตอนนี้กำลังลังเล

''มันจะทำให้ฮ่องเต้หลงท่านกว่าเดิมก็ได้นะเพคะ''

ฮองเฮา ลอบมองไปที่เด็กสาวที่บ่นพึมพำออกมาอย่างหน้าตาเฉยทำให้นางนั้นตีไปที่แขนเล็กๆเข้าทีหนึ่งอย่างมันเขี้ยว

''เจ้ามันเด็กแก่แดด ได้เช่นนั้นวันนี้ข้าจะลองใส่ดูก็แล้วกัน ผลลัพธ์เป็นเช่นไรข้าจะส่งจดหมายไปหาเจ้าดีหรือไม่''

''ดีเพคะ'' หลี่ซูได้ยินเช่นนั้นก็ได้อมยิ้มออกมา ผลลัพธ์ต้องดีแน่นอนนางมั่นใจ! แล้วหากนางนำไปขายให้กับพวกขุนนางล่ะก็แหล่งเงินแหล่งทองชัดๆ หึหึ!

ฮองเฮารู้ว่าเด็กสาวนั้นคิดอะไรจึงได้หัวเราะออกมา หลังจากที่พูดคุยกันเสร็จหญิงสาวจึงได้เอ่ยลาฮองเฮา

ยามเว่ย = 13.00 – 14.59 น.

เวลานี้หลี่ซูนางยังมิอยากกลับจวนจึงได้เอ่ยบอกคนขับรถม้าให้พานางไปที่ตลาดในเมือง

ไม่กี่นาทีก็ถึง

หญิงสาวหันมองซ้ายมองขวาก็ดันไปเจอบุรุษผู้หนึ่งนางนั้นคุ้นหน้ายิ่งนักก่อนที่จะขยับเข้าไปใกล้ๆ

''นี่มันอีตาท่านชินอ๋อง แล้วทำไมถึงมาอยู่ที่นี่เขาไม่ได้ไปทำงานเช่นนั้นหรือ เอ๊ะ!นั้นสตรี''

นางค่อยๆแอบตามสองคนนั้นไป แหม่คุยกันหน้าตาหวานเยิ้มเชียวนะ

ก่อนที่จะได้ยินบทสนทนาของทั้งสองคน

''ขอบคุณเพคะที่ท่านชินอ๋องมาเดินเล่นเป็นเพื่อนหม่อมฉันในวันนี้'' สตรีหน้าหวานเอ่ยบอกกับบุรุษตรงหน้าอย่างเขินอายออกมา

''ข้าเต็มใจ''

หญิงสาวที่ได้ยินและได้เห็นเช่นนี้ก็รู้สึกอยากอาเจียนขึ้นมา

''แหวะ น้ำเน่าเหลือเกินทีพูดคุยกับข้าทำหน้าจะเป็นจะตาย เฮอะ!'' ก่อนที่หญิงสาวจะเดินหันหลังกลับไปแล้วตรงไปที่ร้านดอกไม้ที่นางนั้นเคยมาแล้วครั้งหนึ่ง

.

.

.

''ยินดีต้อนรับ...'' เซี่ยวจ้านเอ่ยออกมาพร้อมกับเงยหน้าขึ้นไปมองคนที่เข้ามาใหม่

''อ๊ะคุณหนู...''

''เซี่ยวจ้าน!'' หลี่ซูนางเอ่ยเรียกเซี่ยวจ้านเสียงดังทำให้เขานั้นถึงกับหัวเราะออกมาเขาไม่คิดว่านางจะเรียกชื่อเขาออกมา

''มาทำอะไรที่นี่หรือขอรับ''

''พอดีวันนั้นที่ข้าอยากซื้อดอกไม้น่ะ'' ก่อนที่หญิงสาวจะเดินตรงไปที่ดอกกุหลาบสีแดงที่ส่งกลิ่นหอมเย้ายวนออกมา

''ข้าเอาดอกนี้''

''เท่าไหร่หรือ''

''ข้าไม่...'' ก่อนที่เซี่ยวจ้านจะปฏิเสธก็โดนหญิงสาวเอ่ยขึ้นเสียก่อน

''วันนี้ข้าต้องจ่าย ของซื้อของขายข้าจะเอามาฟรีๆได้อย่างไรกัน'' หลี่ซูวางถุงเงินจำนวนหนึ่ง ก่อนที่จะเดินออกไปพร้อมกับไม่ลืมเอ่ยบอกลาคนข้างหลังด้วยรอยยิ้ม

''เช่นนั้นข้าไปก่อนนะ''

ด้านในของวังหลวง

ยามเมื่อแสงอาทิตย์เริ่มลาลับอับแสงจากท้องฟ้า ความสว่างก็จะค่อยๆ กลืนหายกลับกลายเป็นสีดำ

ฮองเอานั้นกลุ้มใจมากที่เด็กสาวให้นางใส่ชุดชั้นในโชว์เนื้อหนังเช่นนี้ แต่คำพูดของนางบอกว่าฮ่องเต้จะหลงนางมากขึ้น ถึงแม้ว่าเขาจะหลงนางอยู่แล้วก็เถอะตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็กนั้นเขาไม่เคยมีข่าวเรื่องสตรีที่ทำให้นางนั้นปวดหัวเลยแม้แต่น้อย

แม้ว่ากฎหมายบ้านเมืองที่สืบทอดต่อกันมาว่าต้องมีสามีและภรรยาแค่เพียงคนเดียวก็ตามแต่

เขาดีกับนางเสมอต้นเสมอปลาย นางนั้นอยากจะทำให้เขานั้นมีความสุขบ้าง

หญิงสาวแต่งตัวแล้วสวมเสื้อคลุมเดินเข้ามาภายในห้องนอนที่ตอนนี้ฮ่องเต้นั้นได้รอนางอยู่ด้านใน

''น้องหญิง เหตุใดจึงยืนอยู่เช่นนี้กันล่ะ'' ชายหนุ่มเอ่ยถามหญิงสาวด้วยความงุนงงแต่ก็ไม่พลายสังเกตเห็นใบหน้ากระอักกระอ่วนของนาง

''หืม น้องหญิงเป็นอะไร'' ชายหนุ่มเดินตรงเข้าไปหาหญิงสาวด้วยความเป็นห่วงแต่ก็เหลือไปเห็นสายชุดด้านในที่นางนั้นใส่เอาไว้

''น้องหญิงใส่อะไรมาหรือ ให้พี่ดูหน่อยได้หรือไม่''

หญิงสาวหน้าแดงออกมาจนเห็นได้ชัดทำให้เขานั้นรู้เลยว่าภายในเสื้อคลุมนั้นมันต้องมีอะไรเป็นพิเศษแน่ๆก่อนที่จะอุ้มตัวหญิงสาวขึ้นมาไว้บนเตียงนอนอย่างแผ่วเบา

''ทะ...ท่านพี่''

''ให้พี่ได้ดูหน่อยเถิดว่าข้างในเสื้อคลุมนั้นมีอะไร'' มือหนาค่อยๆถอดเสื้อคลุมออกมาก็เผยให้เห็นชุดที่แปลกประหลาดยิ่งนัก แต่ก็ทำให้เขารู้สึกร้อนรุ่มขึ้นมา

''น้องหญิงนี่มันชุดอะไรอย่างนั้นหรือ'' แม้ว่าชายหนุ่มจะเอ่ยถามหญิงสาวออกไป แต่ก็ไม่มีท่าทีที่จะวางสายตาที่จ้องมองร่างกายที่เย้ายวนชวนหลงใหลกับชุดที่ดูวาบหวิวเลยแม้แต่น้อย

''ชุดนี้ซูเอ๋อร์เป็นคนตัดให้น้องเองเพคะ น้องใส่แล้วดีหรือไม่เหตุใดท่านพี่เอาแต่จ้องมองมาที่น้องเช่นนี้''

''ที่พี่จ้องมองมาที่น้องก็เพราะว่าน้องหญิงของพี่สวยมากจนพี่อดที่จะชื่นชมไม่ไหวเสียแล้ว''

''คืนนี้พี่ขอได้หรือไม่''