ดาวยั่วเช่นข้าจะหลอกล่อท่านเอง

บทที่ [4] ชุดชั้นในสีแดง Nc+ นิดๆ

''โอ้ ท่านชินอ๋องมารับหม่อมฉันด้วยหรือเพคะ'' หญิงสาวไม่ได้ตอบคำถามของเขาแต่กลับเอ่ยถามชายหนุ่มออกไปด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

ก่อนที่จะเอ่ยกระซิบบอกสาวรับใช้ให้นำพวกดอกไม้ไปเก็บด้านในให้เรียบร้อย

ชินอ๋องเสี่ยวเฟิงที่ได้เห็นเช่นนี้ก็ได้ทำหน้าตาหงุดหงิดทันที ''ข้าถามเจ้ามิได้ให้เจ้ามาถามข้า!''

''หม่อมฉันก็แค่ไปในเมืองซื้อของเล็กๆน้อยๆเพียงเท่านั้นเพคะ''

ก่อนที่ชินอ๋องจะเอ่ยออกมาก็ถูกตัดด้วยเสียงหวานเสียก่อน

''หรือว่า...ท่านเป็นห่วงหม่อมฉันกัน'' หลี่ซูจ้องมองไปที่ชินอ๋องด้วยรอยยิ้ม

''เฮอะ! ใครเป็นห่วงเจ้ากันข้าก็แค่กลัวว่าเจ้าจะไปสร้างเรื่องสร้างปัญหาก็เพียงเท่านั้น!'' ก่อนที่ชายหนุ่มจะหันหลังแล้วเดินจากไป

''แหม่อีตาท่านอ๋องปากร้าย! สักวันเถิด! ข้าจะจัดการเจ้าเลยคอยดู''

ร่างบางมานั่งที่โต๊ะแล้วค่อยๆออกแบบชุดชั้นในในยุคของนาง

''อืม เอาแบบบางๆเซ็กซี่ๆแล้วกัน''

''พระชายาเพคะ หม่อมฉันเอาของว่างมาให้เพคะ'' สาวรับใช้ได้เดินเข้ามาภายในห้องนอนของผู้เป็นนายแล้วมองไปที่เจ้านายของตนที่ตอนนี้กำลังตัดชุดแปลกๆออกมา

''พระชายากำลังจะทำอะไรหรือเพคะ''

''หืม... ข้ากำลังจะตัดชุดชั้นในแบบยั่วๆยังไงล่ะ'' หญิงสาวเอ่ยออกมาโดยไม่ได้มองไปที่สาวรับใช้ที่ตอนนี้กำลังงุนงงกับสิ่งที่นางนั้นได้เอ่ยออกมา

''อ่า เสร็จพอดีเจ้าลองดูสิ'' หลี่ซูนางได้ยื่นชุดชั้นในโชว์ให้สาวรับใช้ของนางดู จนได้เห็นใบหน้าของคนที่ตกตะลึงออกมา

''พระชายาเพคะ มันคงจะไม่เหมาะสมนะเพคะหม่อมฉันคิดว่ามันจะโชว์เกินไปหรือไม่เพคะ...'' สาวรับใช้รีบเอ่ยออกมาด้วยความเป็นห่วงนายของตน

''ไม่โชว์หรอกน่าา มันใส่ข้างในนะใครจะไปเห็นกันเล่า''

ไม่ทันที่หญิงสาวจะได้เก็บชุดชั้นในในมือของตนก็มีเสียงผลักประตูเข้ามา

''นี่เจ้า! กะ..กำลังจะทำอะไร'' ชินอ๋องเสี่ยวเฟิงจ้องมองไปที่มือของหญิงสาวด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ

''หืม ท่านชินอ๋องนี่เอง หม่อมฉันกำลังตัดชุดชั้นในเพคะ ท่านอยากจะดูหรือไม่ หรือให้หม่อมฉันช่วยตัดกางเกงในให้ท่านก็ได้นะเพคะ''

''แต่ว่าต้องวัดขนาดก่อนนะเพคะ'' หลี่ซูนางเอ่ยออกมาด้วยใบหน้าเจ้าเล่ห์

สตรีผู้นี้ต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ นางช่างกล้า!

''จะ...เจ้า! เจ้ามันสตรีไร้ยางอาย'' ก่อนที่ชายหนุ่มได้รีบหันหลังแล้วเดินออกไป

''อะไรเนี่ย! จู่ๆก็บุกเข้ามาในห้องข้าแล้วยังจะมีหน้ามาต่อว่าข้าอีก อุตส่าห์จะทำกางเกงในให้เสียหน่อย''

ชินอ๋องเสี่ยวเฟิงไม่รู้ว่าวันนี้อะไรมันโดนจิตโดนใจให้เขามาอยู่ที่หน้าห้องของนางก่อนที่เขาจะผลักประตูเข้าไปเช่นทุกเคย แต่กลับไม่คิดว่าเขาจะได้เห็นในสิ่งที่ไม่ควรจะเห็น!

นางกำลังโชว์ชุดชั้นในในมือของนางให้กับสาวรับใช้ของนางดู ไหนจะมาบอกเขาว่าจะตัดกางเกงในให้เขาอีกนางไม่มีความเขินอายเลยสักนิดหรืออย่างไร

แต่ก่อนนางไม่เป็นเช่นนี้ไม่ใช่หรือ เหตุใดนางจึงเปลี่ยนไปราวกับคนละคน

''บ้าเอ้ย! นอนไม่หลับเลยสักนิด''

ภาพสตรีที่ถือชุดชั้นในสีแดงในมือนั้นยังคงติดตาเขาอยู่ลบยังไงก็ลบไม่ออกเสียที! มันเป็นเรื่องปกติใจเย็นๆชินอ๋องเสี่ยวเฟิงเอ่ยบอกตัวเองภายในใจ แต่ไม่ทันไรไอ้ตรงนั้นของเขาก็ตื่นขึ้นมา

''บ้าจริง!'' ชายหนุ่มรีบถอดกางเกงออกแล้วทำการช่วยเหลือตัวเองพลางคิดภาพนางที่สวมชุดชั้นในสีแดง

''อ๊าาห์ !!''

''ซี๊ด อ่าาห์''

.....

''อ๊าาาห์ จะเสร็จแล้ว!!''

ไม่คิดเลยว่าข้าจะต้องมาทำเช่นนี้เมื่อเห็นนางถือชุดชั้นใน ! ข้าคงจะเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ

- หอนางโลมหากว่าผู้ใดแต่งงานแล้ว มีกฎว่าไม่ให้เข้า แล้วมีอีกกฎก็คือต้องมีภรรยาและสามีแค่คนเดียวเท่านั้น แต่ถ้าหากว่าหย่าขาดกันแล้วก็ไม่ได้เป็นตราบาปอะไรสำหรับสตรี

พอตกกลางคืนชินอ๋องเสี่ยวเฟิงเลือกที่จะออกมารับลมเย็นๆ เพื่อไม่ให้จิตใจของเขานั้นฟุ้งซ่านอีกแล้วยามเมื่อนึกถึงสตรีไร้ยางอายเช่นนั้น

ระหว่างนั้นสายตาของเขาก็พบเข้ากับหลี่ซูที่กำลังยืนรับลมอยู่ริมระเบียง แต่ก็ไม่คิดว่าเขาออกมาจะเจอเข้ากับสตรีที่เขานั้นไม่อยากจะนึกถึงในยามนี้

แต่เมื่อลองสังเกตดีๆเขาก็พบว่า วันนี้นางสวมชุดนอนบางเบาที่แปลกประหลาดยิ่งนัก เสื้อสายเดี่ยวบางที่รัดรูปเผยให้เห็นเนินอกที่ใหญ่ล้นทะลักออกมา กับกระโปรงบางๆ เช่นนั้นอีก

''นะ...นี่นางกำลังจะทำอะไร!''

ถึงแม้ว่าชายหนุ่มจะเอ่ยออกมาเช่นนี้แต่ก็ไม่มีท่าทีว่าจะหยุดมองเลยสักนิด

หลี่ซูรับรู้ได้ว่าถูกชินอ๋องเสี่ยวเฟิงจับจ้อง นางค่อยๆ ยกชายกระโปรงของตนเองให้สูงขึ้น เผยให้เห็นเรียวขาขาวนวลเนียนของนาง ชินอ๋องเสี่ยวเฟิงราวกับถูกดึงดูดสายตาโดยไม่รู้ตัว เขาจ้องมองนางอย่างไม่อาจละสายตาได้เลยแม้แต่น้อย

"อื้อออ วันนี้ยังไม่ได้บริหารนมเลย ไม่ได้การเสียแล้ว เดี๋ยวหย่อนยานไปจะเสียของเปล่าๆ!!"

หลี่ซูค่อยๆ ใช้มือเรียวงามบีบเคล้นคลึงยอดอกงามของตนเอง จนเนินอกของนางแทบจะล้นทะลักออกมานอกชุดที่บางเบาตัวนั้น

ก่อนเรียวขางามค่อยๆ ยกขึ้นเหยียบระเบียงแล้วก่อนจะเด้งเอวขึ้นลงเป็นจังหวะ

ชินอ๋องเสี่ยวเฟิงขมวดคิ้วมุ่น

นี่นางกำลังทำสิ่งใดกัน!?

.....

''อุ๊ย!! ท่านชินอ๋อง!!''

หญิงสาวแกล้งทำเป็นตกใจเมื่อได้พบเข้ากับชินอ๋องเสี่ยวเฟิงก่อนที่เขาจะค่อยๆ เดินมาหานางแล้วจ้องมองมาที่นางด้วยสายตาใคร่รู้

"เจ้าทําสิ่งใดอยู่ เหตุใดจึงต้องแอ่นเอวขึ้นลง แล้วจับ เอ่อ...จับ"

''อ่อ หม่อมฉันก็แค่บริหารหน้าอกเพคะ กลัวมันหย่อนยานน่ะเพคะจึงต้องดูแลเสียหน่อย อื้อออ อ่าาา!!"

''นะ...นี่! เจ้าเหตุใดต้องทำเสียงเช่นนี้ออกมาด้วย!'' ชินอ๋องเสี่ยวเฟิงเอ่ยออกมาด้วยใบหน้าที่แดงก่ำจนนางนั้นสังเกตเห็น จึงได้เอ่ยล้อเขาต่อไป

''ก็มันเสี่ยวนิเพคะจึงเกิดเสียงเช่นนี้ออกมา'' หลี่ซูได้เอ่ยตอบคนตรงหน้าออกไปอย่างหน้าตาเฉยจนทำให้เขานั้นตกตะลึงกับคำพูดของนางที่ได้เอ่ยมันออกมา

''เจ้า! กล้าเอ่ยออกมาเช่นนี้ได้อย่างไรเป็นสตรีแท้ๆ''

''ก็มันจะห้ามได้ที่เล่าเพคะ'' หญิงสาวเอ่ยออกมาพร้อมกับขยับเด้งเอวงามให้ขึ้นลงอย่างถี่เร้าพร้อมกับส่งเสียงหวานครางกระเซ่า ชินอ๋องเสี่ยวเฟิงมองตามเอวงอนงามของนางที่เด้งขึ้นเด้งลงอย่างไม่ละสายตา

นางจึงได้เอ่ยแกล้งเขาต่อไป ''ท่านชินอ๋องมองมาที่หม่อมฉันเช่นนี้ หรือว่าอยากจะมาทำกับหม่อมฉันด้วยหรือไม่เพคะ''

ดวงตาคู่คมจ้องมองไปที่นางด้วยสายตาดุๆ ก่อนที่จะเดินออกไปทันที

หลังจากเขาออกไปแล้วหญิงสาวจึงได้หยุดออกกำลังกาย วันนี้นางออกแบบชุดสำหรับออกกำลังกายเลยว่าจะลองมาใส่ดูไม่คิดว่าจะออกกำลังกายอะไรเสียหน่อย แต่นางดันเหลือบไปเห็นเขาเข้าเลยตั้งใจว่าจะแกล้ง

ไม่คิดว่าเขานั้นจะเป็นคนแกล้งง่ายกับเรื่องเช่นนี้ก็อย่างว่าแหละนะยุคนี้สตรีไม่ค่อยใจกล้าเช่นนาง แต่ถ้าหากว่านางไม่กล้าเช่นนี้แล้วเมื่อไหร่นางจะได้กินเขากันล่ะสาว!

ทางด้านชินอ๋อง

หลังจากที่เขาเดินเข้ามาภายในห้องนอน เหตุใดใจของเขาช่วงนี้ถึงกับเต้นแรงเช่นนี้ ยามเห็นใบหน้าสตรีที่เขานั้นแสนจะรำคาญตา

''หรือว่าข้าเป็นโรคหัวใจกัน!''

ไม่ได้การเสียแล้วพรุ่งนี้ข้าจะต้องเรียกหมอหลวงมาตรวจอาการเสียหน่อย!

''ให้ตายสิ!''